Բանաստեղծութիւններ

ԻՐԱՒԱՑԻ ԽՐԱՏ` ԱՌ ԱՆՁՆ ԻՒՐ ԱՊԻՐԱՏ

Անձն իմ գերի, մըտօք թերի մինչ ի տեառնէ տընօրինիս,
Հի՞մ յայս, յայն կոյս տատանիլով, ինքնաջանեալ անօրինիս,
Թէ ո'չ դիցես ջան ի մըտի եւ հոգեպէս նոր յօրինիս,
Զայն զորս ունիս մի ի բիւրուց, կորուսանես զամէն բարիս:

Խոտորելով ի յարժանեաց, փափագանօք առ չարսն յարիս,
Իբրեւ բարւոյ առ հանդիպեալ, մեծ հըրճւանօք զնոքօք փարիս,
Եթէ սակաւ մի խըթանիս, պատճառս եդեալ սըրտիւ մարիս,
Փոյթ ի չարիս յամէն կարիս, դու առ բարին հի՞մ անճարիս:

Նենգօղ, դաւօղ, խորհըրդակից յար հարազատ ըսպանողին,
Մատնիչ եղեալ յաւար ետուր, զոր հարքն յաւանդ առ քեզ թողին,
Վաղ աջակցեալ խարդախողաց, օգնել փութաս քում որսողին,
Զոր ինչ ի քեզ, եւ զորս ի յայլս` հողմոց տըւեալ արդ բարբարիս:

Պարսաւելի գործոց քոյոց համբաւքն, արդէն, յո'յժ յորդանան,
Գործք ամենայն հողեղինաց` առընթերեալ աղօտանան,
Թէ ի կշիռ ընդ ծով դընի, տակաւին քոյքըդ շատանան,
Երեւելի եւ առաջին գըլուխ գըտար յայսմիկ դարիս:

Ի ներքըս ճայ եւ արտաքուստ սիրամարգ, սուրբ վեր երեւիս,
Գօսացելոյն համանմանեալ, պաճուճանօք զուրկ տերեւիս,
Կամ ի թըռչիլ, կամ ի բեռնիլ, թէ ըստիպիս, ո'չ երեւիս,
Որովք պարծիս, ի յայնց կասիս, ի կարգ դասիս ընդ անարիս:

Նաւ բարելի անղեկավար, ալեօք յալեաց պաշարեցար,
Տարաբերեալ խիստ փոթորկաւ, սուզեալ յանդունդըս փըշրեցար,
Ի յոչ ըզգալդ ես զարմանամ, զի բընաւին անշընչացար,
Պոյտ անխըփան, դուռն անփական, հանճարաշատ առ ի չարիս: