Բանաստեղծութիւններ

ԶԼԵԶՈՒԷ ՄԵՐՄԷ

Է' սուրբ թարգման, ներկուռ բանից քաջահմուտ,
Ոլոր-մոլոր բարառնութեանց ճամկօղ բըրուտ,
Առ արշաւանս համայն խօսից ես անկարօտ,
Իբրու հեղեղ, յոյժ հըզօրեղ, անխոչ, անխութ:

Ի ծանրութեանց բեռնաթափեալ` հանգըստանամք,
Առաջնորդեալք ի քէն առ լոյս` իմաստնանամք,
Զփափագելին դըժուարընկալ քեւ ըստանամք,
Նոր առաւօտ, նոր տարեմուտ, գարնանամուտ:

Զի մինչ արքայն ճըշդիւ խնդրեաց ի հանդիսին`
Յըղել ինքեան զմասըն զոհին զլաւն եւ զյոռին,
Ըզքեզ յըղեաց իմաստասէրն ըստ օրինին,
Չար եւ բարի, դառն եւ համեղ, շաքար նըշուտ:

Մինչ մըթագնեալ ամպանըման գոռաս, գոչես,
Որոտալով ըզկայծակունս արտափըչես,
Ի բազմամեայ ալեաց ծերոց ո'չ ամաչես,
Հընչես, փընչես` մինչեւ բերցես քարեայ կարկուտ:

Յէսս ամենայն ո'չ գոյ նըման քեզ մի բարի,
Թէ մոլորուն չիցէր ուղիդ առթիւ չարի,
Հի՞մ կեռ ու մեռ բանիւ վարիս իբր յիմարի,
Երկու երեք, երեք ու չորս, կամ եօթն ու ութ:

Քեզ բաւական է բան բանին, թէ այր իցես,
Այոն` այո' եւ ոչըն` ո'չ, յո'ր վայր իցես,
Յաւելորդաց երկիր` զի մի' զքեզ այրիցես,
Որպէս կըրկուտ եւ կամ ծառուտ յոյժ ծարաւուտ:

Զորս այլ անդամք կորուսանեն` դու գըտանես,
Զուղին անհուն ի մի կիտում` փոյթ հատանես,
Եթէ իցես ուղիղ պատմիչ` ո'չ տատանես,
Էն բազմագութ, միշտ քեզ կարօտ, առ քո օգուտ:

Փոքրիկդ` ի քեզ, մեծդ` ի յաստուած, ի ցած բանի,
Ի յաննըմանսն` չունիս երբէք քեզ նըմանի,
Գով քեզ վայել, գիտնոց է ճահ կուռըն ջանի,
Ես` մերձ ի մահ, ծեր ւ անիմայ, այնց անհըմուտ:

Ողոքական կակուղ բանիւք պատասխանւոյ,
Փոյթ խորտակես ըզբարկութիւն ժըպիրհ մարդոյ,
Եւ թէ յորո'ց ազգաց իցէ զանձն յայտնելոյ,
Ծանուցանես, որպէս բառիւըն շիբօլէթ: