Յաղագս
Շահակայ`
որ
էր
ի
զաւակէ
Աղբիանոս
եպիսկոպոսի,
որ
յաջորդեաց
զտեղի
հայրապետացն
աթոռոյն.
եւ
թէ'
որպէս
յայնմ
ժամանակի
երկիրն
Հայոց
թողեալք
զտէր
եւ
զպատուիրանս
նորա:
Ապա
յայնմ
ժամանակի
միաբան
խորհեցան
աշխարհօրէն
խորհուրդ,
եթէ
ո'ւմ
պարտ
իցէ
զհայրապետութեանն
զկաթողիկոսութիւն
ունել:
Ապա
իբրեւ
ոչ
ոք
գոյր
ի
տանէն
Գրիգորի
այնմ
արժանի,
ապա
նմանեցուցին
զՇահակ
ոմն
անուն
ի
տոհմէ
զաւակին
Աղբիանոս
եպիսկոպոսին:
Եւ
տան
զնա
ի
ձեռս
իշխանին
մարդպետութեանն,
որում
անուն
իւր
Հայր
կոչէր.
եւ
յաւագաց
գումարեն
ընդ
նմա
զիշխանն
Գարդմանաց
ձորոյն.
եւ
առնեն
ընդ
նոսա
այլ
տասն
նախարարս.
եւ
յուղարկեցին
զնա
մեծաշուք
պատուով
յերկիրն
Գամրաց
ի
մեծ
քաղաքն
Կեսարիա:
Անդ
ձեռնադրեն
զՇահակն
ի
կաթողիկոսութիւն
Հայոց
մեծաց,
եւ
պատուով
դառնան
առ
թագաւորն:
Եւ
յաջորդեաց
զտեղի
հայրապետացն
Շահակն.
եւ
սա
նմանեաց
վարուցն
Փառենայ:
Առաջնորդէր
սա
աշխարհի
ըստ
նմին
օրինակի:
Բայց
որոց
հովուէրն`
չեդեալք
ունկն
ինչ
խրատու
ճշմարտութեանն,
այլ
յանդիմանեալք`
հոլանեալ
գործէին
զմեղս
համարձակութեամբ,
առանց
խիթի
յամենայն
չարիս
դարձեալք,
թողեալք
զտէր
եւ
զպատուիրանս
նորա
առ
հասարակ
թագաւորն
եւ
նախարարքն
եւ
իշխանքն:
Եւս
չար
քան
զնոսա
առ
մարդիկ
մարդկանն
ամբարշտեալք,
ի
հնութիւն
առաջին
գործոցն
հարցն
իւրեանց
դարձեալք,
ի
փոքրկանց
մինչեւ
ցմեծամեծս
ի
յայս
էին
հարեալք
ի
սոյն
կանխեալք:
Վասն
այսորիկ
ամենայնի
բարկացեալ
տէր
Աստուած
ի
վերայ
նոցա`
եթող
ի
ձեռանէ,
արար
զնոսա
կոխան
ի
յարուցելոցն
ի
վերայ
նոցա
թշնամեաց
նոցա:
Քանզի
ի
ժամանակաց
ի
թագաւորութենէն
Տրդատայ,
յորմէ
հետէ
զտէրն
ճանաչելոյ`
արար
խաղաղութիւն,
եւ
լռեցոյց
շուրջ
զթշնամիս
նոցա,
զի
ցածոյց
տէր
զմարտ
պատերազմացն
ի
սահմանաց
նոցա,
եւ
մինչեւ
յայն
ժամանակ
ոչ
ընդ
ումեք
բանք
գոյին
ամբոխի
կամ
խռովութեան,
եւ
ի
մեծի
խաղաղութեան
էին
բնակեալք:
Ապա
ի
ժամանակին
յայնմիկ
յարոյց
զօրացոյց
զգրգռութիւնս
սահմանակցօք
շուրջ
յամենայն
կողմանս
զթշնամիս
նոցա.
եւ
ոչ
մի
ոք
ի
թագաւորացն
Հայոց
ոչ
ոք
գտանէր
նոցա
բարեկամ,
այլ
ամենաքեան
թշնամիք:
