Յաղագս
Գնդայ
սրբոյ
եւ
առաքինոյ.
որ
էր
գլխաւոր
յայնմ
ժամանակի
ամենայն
աբեղայիցն
Հայոց
անապատաւորացն
մենակեցացն
ի
վաներայիցն:
Եւ
էր
Գինդս
այս
ի
Տարօն
գաւառէ,
եւ
լեալ
սա
աշակերտ
մեծի
Դանիէլի.
եւ
յետ
նորա
էր
գլուխ
աբեղայից,
եւ
վարդապետ
միանձանց,
եւ
առաջնորդ
մենակեցաց,
եւ
վերակացու
վաներայից,
եւ
ուսուցիչ
ամենայն
անապատաւորաց.
եւ
տեսուչ
ամենեցուն`
որք
միանգամ
վասն
սիրոյն
Աստուծոյ
յաշխարհէ
էին
մեկնեալ,
ի
յանապատս
բնակեալ,
ի
քարանձաւս
ամրացեալք
յայրս
եւ
ի
քարածերպս
երկրի,
եւ
միահանդերձք
բոկագնացք
զգաստացեալք
խոտաճարակք
ընդաբուտք
արմատակերք,
զօրէն
գազանաց
ի
լերինս
շրջէին`
լեշկամաշկօք
եւ
մորթօք
այծենեօք,
նեղեալք
տառապեալք
եւ
տարակուսեալք,
յանապատի
մոլորեալք,
ի
ցուրտ
եւ
ի
տօթ,
ի
քաղց
եւ
ի
ծարաւ
վասն
սիրոյն
Աստուծոյ:
Զայսպիսի
ինչ
համբերութիւն
առեալ
կրէին
յանձինս
իւրեանց
զամենայն
աւուրս
կենաց
իւրեանց.
զի
ոչ
արժէ
աշխարհս
բնաւ
զնոսա,
որպէս
եւ
գրեալ
է.
զօրէնս
երամոյ
թռչնոց
բնակեալ
էին
սոքա
ի
ծագս
վիմաց,
ի
սորս
քարանձաւաց,
անինչք
անստացուածք
անխնամք,
առանց
դարմանոց
ամենեւին
չտանել
մարմնոց:
Եւ
էր
նոցա
բուն
գլխաւոր
սուրբն
Գինդ,
զի
առ
հասարակ
ամենայն
մարդիկ
երկրին
Հայոց
անուանեալ
կոչէին
սմա`
վարդապետ:
Բայց
էին
եւ
ի
նոցունց
այլք
աշակերտք,
որք
նմանէին
իւրեանց
վարդապետին
եւ
նորա
ձեռինն,
որոց
անուանք
այս
են.
Վաչակ,
Արտոյտ,
Մարախ,
եւ
Տրդատ
լեալ
էր
սոցա
ընգեր
իսկ,
որ
առ
մեծիւն
քահանայապետիւն
Ներսէսիւ
էր
լեալ
սարկաւագապետ,
եւ
յետ
մահուն
Ներսէսի
ի
նոյն
յառաջին
վարդապետսն
յանապատաւորաց
դասս
թեւակոխեաց:
Առնոյր
սուրբն
Գինդ
եւ
զՄուշէ
մանուկ
ձեռասուն,
հաղորդէր
վարուցն
մեծին
Գնդայ.
եւ
այլք
բազումք
էին
նորա
աշակերտք
հրեշտակակրօնք,
զորհց
զվարս
ոք
պատմել
ոչ
բաւեսցէ:
Եւ
էր
սուրբն
Գինդ
լի
Հոգւովն
Աստուծոյ.
եւ
ոյք
ընդ
նմա,
ըստ
նմին
օրինակի
առնէին
սոքա
նշանս
մեծամեծս
եւ
զօրութիւնս
բազումս
եւ
բժշկութիւնս
հիւանդաց
յանուն
տեառն
Յիսուսի
Քրիստոսի:
Եւ
ընդ
բազում
հեթանոս
տեղիս
շրջէին
յաշխարհս
հեռաւորս,
եւ
ի
սփիւռս
հեթանոսաց
դարձուցանէին
զմոլորութիւն
բազմաց,
եւ
զբազում
մարդիկ
ածէին
ի
գիտութիւն
կենաց
եւ
ի
ճանապարհն
ճշմարտութեան:
Եւ
սուրբն
Գինդ
լնոյր
զամենայն
անապատս
մենակեցօք,
եւ
զամենայն
շէնս
վաներաւ,
եւ
բազում
յաշխարհի
ուղղեալ
կացուցանէր
կարգս
մարդկան
զաստուածեղէն
կրօնիցն:
Բայց
սակայն
ինքն
առեալ
վիճակ
բնակութեան
ունէր
զանապատն,
ուստի
բխեալ
հոսեն
ակուք
Եփրատ
գետոյն:
Անդէն
բնակեալ
ընդ
ծագս
վիմացն,
ուր
յառաջու
կայեանքն
էին
մեծին
Գրիգորի
առաջնոյ,
որում
տեղեացն
Ոսկիք
կոչեն.
ի
նոյն
ծագս
էր
բնակեալ
մեծն
անապատաւորաց
Գինդ:
Իսկ
սուրբն
Մուշէ
առ
նմա
հանապազորդեալ
էր.
բայց
այլքն
զայլ
գաւառս
շրջէին
հրամանաւ
իւրեանց
գլխաւորին
Գնդայ:
Եւ
սրբոյն
Տրդատայ
կայեանք
բնակութեան
էր
ի
գաւառն
Տարօնոյ,
շինեալ
զիւր
եղբարց:
