31
Մե
խոսկ
ունիմ
իլթիմազով,
անգաճ
արա,
ո'վ
աչկի
լուս.
Սըրտումըս
ինթիզար
ունիմ,
քու
տիսըն
բարով,
ա'չկի
լուս,
Աջաբ
քիզ
ի՞նչ
գեթ
իմ
արի`
կենում
իս
խըռով,
ա'չկի
լուս.
Աշխարս
աշխարով
կըշտացավ,
յիս
քիզանից
սով,
ա'չկի
լուս:
Մակամ
օչով
յա՞ր
չէ
սիրի,
էս
ի՞նչ
արի,
էս
ի՞նչ
բան
ա.
Էշխեմետ
ջունուն
իմ
էլի,
ման
իմ
գալի
յանա-յանա.
Էս
դարդեն
օչով
չը
քաշե,
վուր
մե
դանգին
չի
դիմանա.
Սիրտըս
լուրի
պես
խորվեցիր
էշխիտ
կըրակով,
ա'չկի
լուս:
Դոստիրըս
դուշման
շինեցիր,
յադերուն
ի՞նչպես
դոստ
անիմ.
Անցկացած
օրըն
չիմ
տեսնում,
քանի
գուզե
վուր
ղաստ
անիմ.
Աստվաձ
վըկա,
խիստ
դըժար
է,
գըլուխըս
ի՞նչպես
դուս
տանիմ`
Յիս
մե
փուքըր
նավի
նըման,
քու
էշխըն
է`
ծով,
ա'չկի
լուս:
Գուզիմ
բերանըս
բաց
անիմ,
գովքըտ
ասիմ
թարիփի
պես.
Տաս
տարի
է
ման
իմ
գալիս
փադիշահի
շարիփի
պես.
Օխտըն
տարի
էլ
ման
գու
քամ
սազըն
ձիռիս
Ղարիբի
պես`
Բութա
Շահսանամըս
դուն
իս,
էլ
չունիմ
օչով,
ա'չկի
լուս:
Թեգուզ
հազար
դարդ
ունենամ,
յիս
սըրտումըս
ա~հ
չիմ
ասի.
Իմ
հուքմի-հեքիմըն
դուն
իս,
յիս
էլ
ուրիշ
Շահ
չիմ
ասի.
Սայաթ-Նովեն
ասաց.
զա'լում,
յիս
էն
մահին
մահ
չիմ
ասի`
Հենչաք
ըլի`
դուն
վըրես
լաս
մազըտ
շաղ
տալով,
ա'չկի
լուս:
(1758)
Էս
էլ
էն
հանգով.
Արութինի
ասած,
քրոնիկոնի
446-ին: