64
Աստուձ
խիալ
արից,
սըվթա,
Ստիղծից
նախ
մարթըն
Աթամ.
Աթամի
կուղեմեն
քաշից,
Եվան
տըվից
նըրան
համդամ:
Համդամ
գուզիք`
էս
ձիզ
ղարար
-
Տերըն
ասաց
-
չո'ւտիք
էս
բար,
Թե
չէ
կու
տեսնիք
մինձ
զարար,
Վուր
առիլ
իք
էս
պտղի
համ:
Համ
առնիլըն
ուզից
նախամար
Եվան,
Չարը
գըթավ
նըրան,
տվին
իրա'ր
կամ:
[
Կամով
ընկավ
չարի
թոռըն],
Քաղից
արգիլված
խնձորըն,
Խափից
Աթամ
նախահորըն,
Կերան
ու
դառան
մերկանդամ:
Մերկացան
ու
ամանչեցին,
Փոշման
դառան
ու
լացեցին,
Տերըն
վուր
էկավ`
խափեցին
-
Թե,
օցըն
էր
արավ
սիթամ:
Սիթամ
արից
տերն
էլ,
քշից
դըրախտեն,
Քանի
վուր
պատվիրքըն
չպահին
թամամ:
Թամամ
մութ
բըռնից
աշխարը,
Ի՞նչ
է
Աթամ-Եվի
ճարը,
Սատանեն
գըթավ
հընարը,
Ասաց
-
գուզիք`
ձիզ
լուս
կուտամ:
Կուտամ,
ասաց`
գիրըն
առավ.
Հորդանանու
գիտը
տարավ,
Աթամ
վուր
էտ
շարթըն
արավ,
Նաթիջում
դըժուխք
գնաց
ջամ:
Ջամ
հազար
տարի
անց,
տերն
էկավ
աշխար,
Ազատից
հոքիքը,
բան
չթողից
քամ:
Քամ
ու
նիղ
օրիր
տեսան
շատ.
Ով
ունեցավ
հուս
ու
հավատ,
Իղրարին
մնացողն
հաստատ,
Տերըն
կու
հիշե
ամեն
ժամ:
Ժամն
ու
ժամանակըն
է
նիղ.
Մահըն
կու
գա
ամենան
տիղ.
Կուլինի
դատաստան
ահիղ.
Աղաչիմ
փրկիչըն`
հուսամ:
Հուսամ,
Սայաթ-Նովես,
միղքիրըս
քավիմ,
Թե
չէ
դատաստանին
յիս
ի՞նչ
ջուղաբ
տամ:
(Զինջիրլամա):