25
Դե
վուր
կոսին
էս
աշխարս
ունայն
է,
Էնդու
համա
սոյբաթ
սազից
վախում
իմ.
Բլբուլըն
վուր
թռչե
գնա
իր
բունը,
Դարդակ
թողած`
էն
ղափազից
վախում
իմ:
Չըլինի
թե
նիտվանիղըտ
բոշցընես,
Աջալն
իսկույն
հոքուտ
դռնից
կնգնե
ներս,
Կինքիտ
թիլը
ձեռը
կառնե,
խաղցընե.
[Էդ
խաղերից],
էդ
ջանբազից
վախում
իմ:
Ուզում
է
գա
կինքիս
բինին
հասանի,
Ամեն
անդամ,
ամեն
դամար
կես
անի.
Խամը
թող
տա,
աբրեշում
ու
խաս
տանի`
[Վուղչը
չառնե,
էդ
ղազազից
վախում
իմ]:
Աջալը
գա,
ինձ
ահուզար
կու
բերե,
Հուքմն
ունե,
ջանիս
ազար
կու
բերե.
Հինգ
արշին
կտավը
բազար
կու
բերե`
Զոռ
սովդաքար
էդ
բազազից
վախում
իմ:
Սայաթ-Նովեն
կոսե
խաթեն
հասնում
է,
Միղաուրնիր,
զուլումաթըն
հասնում
է.
Փառք
հախ
տիրուն,
արթար
դատըն
հասնում
է`
Միղքը
չափող
էն
թարազից
վախում
իմ:
Էս
լավ
հախանա-ղափիա
է:
Ով
սովորի,
բարի
հիշի
(օղորմի
ասի)
ամեն: