Տաղեր

Խորան լուսազարդ Հայրական բանին,
Զշնորհօք լցեալ փառակից Հոգին,
Բնակեալ Բանն աստուած ընկալաւ մարմին,
Ի քէն, Մարիամ, սուրբ Աստուածածին:

Րաբունոյ Բանին դու ծնող եւ մայր,
Նախքան զաւիտեանս նա, որ ծնեալ կայր,
Ի Հօր լուսոյ լոյս անեղ, անճառ,
Պատկեր կերպարան Հօր իւր գերափառ:

Ընդ Հօր ի երկինս էր անզատաբար,
Ի քոյ մաքուր յարգանդիդ արդար,
Ուստի կուսական արէնէդ էառ,
Միացաւ ի մարմնի անշփոթաբար:

Մեծ անհաս խորհուրդ ի մեզ սոսկալի,
Նորոյ խառնմանն յոյժ զարմանալի,
Ներգործեալ ի քեւ անհասանելի,
Վերնոյ եւ ստորայնոց անթարգմանելի:

Պանծալի ՚ւ կուսէդ կուսութեամբ ծնեալ,
Անճառ Բանն աստուած մարմնի միացեալ,
Ադամայ նախնոյն զերկունսն լուծեալ,
Քեւ կոյս առիթ զոր եւ զքեզ կեանս կոչեալ:

Էական լուսոյն Եւայ զսքանչելի,
Բազմաչեայ քրովբէից անահ հայելի,
Հրովն աստուածային վառեալ մորենի,
Զոր Տէրն ի Սինեայ եցոյց Մովսիսի:

Յարկ գերարփի դու` փայլմամբ գերագոյն,
Յերկնից անմատոյց խորանին հանգոյն,
Սիրտ քո օթարան միշտ արժանագոյն,
Որդիդ միածնի Հօր եւ Սուրբ Հոգուն:

Ամպ թեթեւ ի քեզ բազմեալ տէրն Յիսուս,
Լոյս սափոր ի քեզ մանանայն նորունս,
Ի քեւ երանեալ շնորհազարդ սուրբ կոյս,
Ցօղեալ յերկնէ ցօղ, բուսեալ յերկրէ բոյս:

՚Ւիթեղէն աթոռ յոյժ գերագունակ,
Միոյն աստուծոյ, որ անձամբ երեակ,
Սրովբէ զօրաւոր յոյժ մաքրատեսակ,
Խօսակցող ընդ Տէրն միշտ մերձ համարձակ:

Ղամբար տիրավառ կարգեալ լուսատու,
Աստ եւ հանդերձեալն կենաց երկու,
Լուսին լրացեալ, աստղ առաւօտու
Եւ վառ ծիածան գարնանայնոյ դու:

Լեառն բանաւոր դու աստուածաբնակ,
Բանին հայրական անփոյթ տապանակ,
Տառիցն Մովսիսի տւողին տախտակ,
Զի ի քեզ գրեալ գիրն անօրինակ:

Ընտրեալ ի բիւրոց րամից բազմազան,
Ոսկեղէն բուրվառ, ծաղկեալ գաւազան,
Ապօրինակեալ վասն սրբութեան,
Ի քեզ որպէս ցօղ էջ աստուածն Բան:

Սրօվբէ հողեղէն` արմատոյն Դաւթեայ,
Դուստր Աննայի եւ Յովակիմայ
Եւ քեւ սրօվբէափակ դուռն Եդէմայ,
Բացաւ տարագրեալ որդոցս Ադամայ:

Ի քեւ վերացաւ սուրն ի նմանէ,
Ի քեւ հերքեցաւ մահ ի մարդկանէ,
Ի քեւ ախտին չարին սերմանէ
Եղեն աներկիւղ ի ամենայնէ:

Մեծաշուք արձան կանգնեալ սրբութեան,
Հաւատացելոց տւող զօրութեան,
Որք յիշեն զքեզ աւուր նեղութեան,
Երագընթացից լինիս օգնական:

Էակից Բանին Հօր դու բնակարան,
Երկին վայելուչ եւ հիացական,
Արեւելք ահեղ եւ զարմանազան,
Ուստի ծագեցաւ լոյսն անեղական:

Որակ սրբութեանդ քո ոչ բացատրեալ,
Զի մտաց մարդկան հասու ոչ եղեալ,
Դու տումար ծածկեալ եւ աղբիւր կնքեալ,
Անօթ մարգարիտ եւ պարտեզ փակեալ:

Նման տատրակի, դու սուրբ եւ մաքուր,
Ջրով կենդանի ջրհոր եւ աղբիւր,
Շնորհիվ քո բուսան ծաղկունք բազմաբիւր,
Նարդոս, կասիայ, ծաղիկ համասփիւռ:

Էիցս ամենից դու միայն ընտրեալ,
Մեզ մահացելոց կենսաբեր եղեալ,
Գործարան Բանին, որ առաջ ուխտեալ,
Զի գործառութիւն քեւ ի կատարեալ:

Քննութիւն առնել քոյին խորհրդոյ,
Ոչ կարէ հպել միտք իմաստք մարդոյ,
Հաւատամք այսպէս այսքան այտնի քոյ,
Թէ Որդիդ` աստուած, դու` մայր աստուծոյ:

Էրանեալ ամէն եղական սեռից,
Ազգաց յերկնայնոց հողանիւթ զարմից,
Ի օդապարեաց թեւաւոր խմբից,
Եւ ծովակ մնաց ջրաբնակից:

Վերնական իննեակ դասուց հրանիւթից,
Զուարթնոց անմարմնից սուրբ լուսակերտից,
Գեղգեղեալ գովվիս, կոյս մաքուր, անբիծ,
Օտար եւ հեռի ամենայն ախտից:

Ես եղեռնագործ, ծառայս չարագոյն
Չեմ արժան յիշել զանունդ մաքրագոյն,
Ըստ էածնին` Հօրդ սաղմոսերգոյն,
Որ չտայ թոյլ յիշել զանուն Տեառն եւ քոյն:

Ցաւօք չարաչար, մեղաց եմ պատեալ,
Միտք իմ զանազան կարծեօք զբաղեալ,
Հոգով եւ մարմնով ի մեղս թաթախեալ,
...................................................................:

Ողբով, թախանձմամբ չարաչար գործոյս,
Առ քեզ եմ դիմեալ, ո'վ բարերար կոյս,
Ողորմեա, գթա դու ինձ, եղկելոյս,
Ծագեա խաւարեալ հոգոյս իմոյս լոյս:

Յաղագս փառաց քոց, զոր այժմ յիշեցի,
Մի' յիշէր զչարիքս իմ, զոր ես գործեցի,
Թէպէտ տիրապետ հոգիս սեւեցի,
Բայց հառաչելով ի քեզ դիմեցի:

Եթէ զինչ առնել կամիս, կոյս գթած,
Հաճի ՚ւ ընդունի արարիչն աստուած,
Ընկալ եւ քաւեա զհոգիս տանջանաց,
Ներեա' թիւրեթիւն, մաքրեա ի մեղաց:

Րամք դասուց որժամ արցէ զվաղճան,
Գայ տէրն իմ` Որդիդ, փառօք հայրական,
Իւրաքանչիւր գործոց առնէ դատաստան,
Վասն իմ լեր միջնորդ, դո'ւ տուր պատասխան:

Գոլով բարեխօս իմ, խնդիրս իմ շնորհեա,
Զիս յաջակողմեան երամսն խառնեա,
Զձայնն երանական ի ունկս իմ հնչեա,
Տեսլեան քո Միածնիդ արժանի արա:

Էր այս ժամանակս թիւ թվականիս,
Տումարիս մերում Արամեան սեռիս,
Հազար եւ հարիւր երեսուն երկուս,
Որ ժամանակ ելաւ երգ Սիմէոնիս: