Խորան
լուսազարդ
Հայրական
բանին,
Զշնորհօք
լցեալ
փառակից
Հոգին,
Բնակեալ
Բանն
աստուած
ընկալաւ
մարմին,
Ի
քէն,
Մարիամ,
սուրբ
Աստուածածին:
Րաբունոյ
Բանին
դու
ծնող
եւ
մայր,
Նախքան
զաւիտեանս
նա,
որ
ծնեալ
կայր,
Ի
Հօր
լուսոյ
լոյս
անեղ,
անճառ,
Պատկեր
կերպարան
Հօր
իւր
գերափառ:
Ընդ
Հօր
ի
երկինս
էր
անզատաբար,
Ի
քոյ
մաքուր
յարգանդիդ
արդար,
Ուստի
կուսական
արէնէդ
էառ,
Միացաւ
ի
մարմնի
անշփոթաբար:
Մեծ
անհաս
խորհուրդ
ի
մեզ
սոսկալի,
Նորոյ
խառնմանն
յոյժ
զարմանալի,
Ներգործեալ
ի
քեւ
անհասանելի,
Վերնոյ
եւ
ստորայնոց
անթարգմանելի:
Պանծալի
՚ւ
կուսէդ
կուսութեամբ
ծնեալ,
Անճառ
Բանն
աստուած
մարմնի
միացեալ,
Ադամայ
նախնոյն
զերկունսն
լուծեալ,
Քեւ
կոյս
առիթ
զոր
եւ
զքեզ
կեանս
կոչեալ:
Էական
լուսոյն
Եւայ
զսքանչելի,
Բազմաչեայ
քրովբէից
անահ
հայելի,
Հրովն
աստուածային
վառեալ
մորենի,
Զոր
Տէրն
ի
Սինեայ
եցոյց
Մովսիսի:
Յարկ
գերարփի
դու`
փայլմամբ
գերագոյն,
Յերկնից
անմատոյց
խորանին
հանգոյն,
Սիրտ
քո
օթարան
միշտ
արժանագոյն,
Որդիդ
միածնի
Հօր
եւ
Սուրբ
Հոգուն:
Ամպ
թեթեւ
ի
քեզ
բազմեալ
տէրն
Յիսուս,
Լոյս
սափոր
ի
քեզ
մանանայն
նորունս,
Ի
քեւ
երանեալ
շնորհազարդ
սուրբ
կոյս,
Ցօղեալ
յերկնէ
ցօղ,
բուսեալ
յերկրէ
բոյս:
՚Ւիթեղէն
աթոռ
յոյժ
գերագունակ,
Միոյն
աստուծոյ,
որ
անձամբ
երեակ,
Սրովբէ
զօրաւոր
յոյժ
մաքրատեսակ,
Խօսակցող
ընդ
Տէրն
միշտ
մերձ
համարձակ:
Ղամբար
տիրավառ
կարգեալ
լուսատու,
Աստ
եւ
հանդերձեալն
կենաց
երկու,
Լուսին
լրացեալ,
աստղ
առաւօտու
Եւ
վառ
ծիածան
գարնանայնոյ
դու:
Լեառն
բանաւոր
դու
աստուածաբնակ,
Բանին
հայրական
անփոյթ
տապանակ,
Տառիցն
Մովսիսի
տւողին
տախտակ,
Զի
ի
քեզ
գրեալ
գիրն
անօրինակ:
Ընտրեալ
ի
բիւրոց
րամից
բազմազան,
Ոսկեղէն
բուրվառ,
ծաղկեալ
գաւազան,
Ապօրինակեալ
վասն
սրբութեան,
Ի
քեզ
որպէս
ցօղ
էջ
աստուածն
Բան:
Սրօվբէ
հողեղէն`
արմատոյն
Դաւթեայ,
Դուստր
Աննայի
եւ
Յովակիմայ
Եւ
քեւ
սրօվբէափակ
դուռն
Եդէմայ,
Բացաւ
տարագրեալ
որդոցս
Ադամայ:
Ի
քեւ
վերացաւ
սուրն
ի
նմանէ,
Ի
քեւ
հերքեցաւ
մահ
ի
մարդկանէ,
Ի
քեւ
ախտին
չարին
սերմանէ
Եղեն
աներկիւղ
ի
ամենայնէ:
Մեծաշուք
արձան
կանգնեալ
սրբութեան,
Հաւատացելոց
տւող
զօրութեան,
Որք
յիշեն
զքեզ
աւուր
նեղութեան,
Երագընթացից
լինիս
օգնական:
Էակից
Բանին
Հօր
դու
բնակարան,
Երկին
վայելուչ
եւ
հիացական,
Արեւելք
ահեղ
եւ
զարմանազան,
Ուստի
ծագեցաւ
լոյսն
անեղական:
Որակ
սրբութեանդ
քո
ոչ
բացատրեալ,
Զի
մտաց
մարդկան
հասու
ոչ
եղեալ,
Դու
տումար
ծածկեալ
եւ
աղբիւր
կնքեալ,
Անօթ
մարգարիտ
եւ
պարտեզ
փակեալ:
Նման
տատրակի,
դու
սուրբ
եւ
մաքուր,
Ջրով
կենդանի
ջրհոր
եւ
աղբիւր,
Շնորհիվ
քո
բուսան
ծաղկունք
բազմաբիւր,
Նարդոս,
կասիայ,
ծաղիկ
համասփիւռ:
Էիցս
ամենից
դու
միայն
ընտրեալ,
Մեզ
մահացելոց
կենսաբեր
եղեալ,
Գործարան
Բանին,
որ
առաջ
ուխտեալ,
Զի
գործառութիւն
քեւ
ի
կատարեալ:
Քննութիւն
առնել
քոյին
խորհրդոյ,
Ոչ
կարէ
հպել
միտք
իմաստք
մարդոյ,
Հաւատամք
այսպէս
այսքան
այտնի
քոյ,
Թէ
Որդիդ`
աստուած,
դու`
մայր
աստուծոյ:
Էրանեալ
ամէն
եղական
սեռից,
Ազգաց
յերկնայնոց
հողանիւթ
զարմից,
Ի
օդապարեաց
թեւաւոր
խմբից,
Եւ
ծովակ
մնաց
ջրաբնակից:
Վերնական
իննեակ
դասուց
հրանիւթից,
Զուարթնոց
անմարմնից
սուրբ
լուսակերտից,
Գեղգեղեալ
գովվիս,
կոյս
մաքուր,
անբիծ,
Օտար
եւ
հեռի
ամենայն
ախտից:
Ես
եղեռնագործ,
ծառայս
չարագոյն
Չեմ
արժան
յիշել
զանունդ
մաքրագոյն,
Ըստ
էածնին`
Հօրդ
սաղմոսերգոյն,
Որ
չտայ
թոյլ
յիշել
զանուն
Տեառն
եւ
քոյն:
Ցաւօք
չարաչար,
մեղաց
եմ
պատեալ,
Միտք
իմ
զանազան
կարծեօք
զբաղեալ,
Հոգով
եւ
մարմնով
ի
մեղս
թաթախեալ,
...................................................................:
Ողբով,
թախանձմամբ
չարաչար
գործոյս,
Առ
քեզ
եմ
դիմեալ,
ո'վ
բարերար
կոյս,
Ողորմեա,
գթա
դու
ինձ,
եղկելոյս,
Ծագեա
խաւարեալ
հոգոյս
իմոյս
լոյս:
Յաղագս
փառաց
քոց,
զոր
այժմ
յիշեցի,
Մի'
յիշէր
զչարիքս
իմ,
զոր
ես
գործեցի,
Թէպէտ
տիրապետ
հոգիս
սեւեցի,
Բայց
հառաչելով
ի
քեզ
դիմեցի:
Եթէ
զինչ
առնել
կամիս,
կոյս
գթած,
Հաճի
՚ւ
ընդունի
արարիչն
աստուած,
Ընկալ
եւ
քաւեա
զհոգիս
տանջանաց,
Ներեա'
թիւրեթիւն,
մաքրեա
ի
մեղաց:
Րամք
դասուց
որժամ
արցէ
զվաղճան,
Գայ
տէրն
իմ`
Որդիդ,
փառօք
հայրական,
Իւրաքանչիւր
գործոց
առնէ
դատաստան,
Վասն
իմ
լեր
միջնորդ,
դո'ւ
տուր
պատասխան:
Գոլով
բարեխօս
իմ,
խնդիրս
իմ
շնորհեա,
Զիս
յաջակողմեան
երամսն
խառնեա,
Զձայնն
երանական
ի
ունկս
իմ
հնչեա,
Տեսլեան
քո
Միածնիդ
արժանի
արա:
Էր
այս
ժամանակս
թիւ
թվականիս,
Տումարիս
մերում
Արամեան
սեռիս,
Հազար
եւ
հարիւր
երեսուն
երկուս,
Որ
ժամանակ
ելաւ
երգ
Սիմէոնիս: