Տաղեր

Սիրտ իմ ապաքինել բաղձամ ի սգոյս,
Ոչ գո հնար, քանզի եհաս վիշտ հոգոյս,
Զի ինձ ներհակ եղեւ անիւ կենցաղոյս,
Ինձ այնպէս թւի, թէ էհաս օր մահուս.
Էհաս օր մահուս, էհաս օր մահուս,
Ո'չ իշխեմ այսր եւ անդր հայիլ,
Սարսեմ ի ահուս, դողամ ի ահուս:

Իմ ցաւոյս այցարար եւ բժիշկ ո՞վ է,
Եթէ ոչ նոյն կարողն, որ կենսատու է,
Ճշմարիտ եւ ստոյգ կենցաղս այս ծով է,
Նաւս ի տատանման կա միշտ յալեաց ծովոյս,
Միշտ յալեաց ծովոյս, միշտ յալեաց ծովոյս,
Ո'չ իշխեմ այսր եւ անդր հայիլ,
Սարսեմ ի ահուս, դողամ ի ահուս:

Մարմինս է ծանրացեալ բնութեամբ վայրաքաշ,
Միշտ սիրէ ոճիր, գործս աղտեղի եւ գարշ,
Ոչ կարէ կեալ նովաւ զհոգիս իմ անշարժ,
Վասն այնորիկ եղեւ վտանգ եղկելոյս.
Վտանգ եղկելոյս, վտանգ եղկելոյս,
Ո'չ իշխեմ այսր եւ անդր հայիլ,
Սարսիմ ի ահուս, դողամ ի ահուս:

Է սահման ըմբռնիլ մահու եղակարծ,
Եդեալ ի արարչէն վճիռ մեզ ի հարց,
Վասն էր ո'չ սասանիմ` գալոց է անդարձ,
Քակելոյ զշինուած տիրաշէն այգոյս.
Տիրաշէն այգոյս, տիրաշէն այգոյս,
Ո'չ իշխեմ այսր եւ անդր հայիլ,
Սարսիմ ի ահուս, դողամ ի ահուս:

Ո'չ ունիմ գործ բարի, որ ապաւինիմ,
Քանզի էհաս հրաւէր, ահա մեռանիմ,
Հոգիս իմ զարհուրի, թէ զիարդ լինիմ,
Պարեն հոյլքն չարեաց շուրջ առեալ գերոյս.
Շուրջ առեալ գերոյս, շուրջ առեալ գերոյս,
Ո'չ իշխեմ այսր եւ անդր հայիլ,
Սարսիմ ի ահուս, դողամ ի ահուս:

Նուաստ եմ եւ թափուր բարեաց համայնէ,
Չար արի բարեկամս ի Մամոնայէ,
Խոցեալ եմ չարաչար ի սատանայէ,
Ո'չ ունիմ օգնական, անկեալ եմ անյոյս.
Անկեալ եմ անյոյս, անկեալ եմ անյոյս,
Ո'չ իշխեմ այսր եւ անդր հայիլ,
Սարսիմ ի ահուս, դողամ ի ահուս:

Էական Հօր բանին տուն եւ տաղաւար
Լիցի Սիմէոնիս միջնորդ հաշտարար,
Ձայնեմ ցաւակցաբար, լալով անդադար,
Ժամանեա ինձ օգնել, Մարիամ սուրբ կոյս.
Մարիամ սուրբ կոյս, Մարիամ սուրբ կոյս,
Ո'չ իշխեմ այսր եւ անդր հայիլ,
Սարսիմ ի ահուս, դողամ ի ահուս: