[ԺԲ]
ՍՈՒԼՈՒ
ՄԱՆԱՍՏՐ
Եւ
այլ
օրն
գնացաք
ի
Սուլումանաստր
որ
մերձ
է
Եօթն
Ղուլան,
ուր
կայ
Հայոց
մեծ
Եկեղեցի
մի
վիմաշէն
եւ
գմբէթաձեւ,
թագաւորաշէն,
որ
կոչի
Սուրբ
Գեւորք,
[ի]
փառաւոր
եւ
բարձրաւանդակ
տեղով
եւ
ծովահայեաց.
եւ
ասին
թէ
Կոստաս
թագաւորն
որդին
Կոսդանտիոսի
շինել
է
տվել.
քանզի
զարմանալի
շինուածք
էին
շուրջանակի՝
դրախտք,
պաղչայք,
բուրաստանք,
այազմաք,
պարտէզք,
մրգաստանք,
եւ
ջուրք
բարէհամ,
այլ
եւ
բազում
բնակութիւնք
կարգաւորաց
եւ
աշխարհականաց,
եկաց
եւ
բնակաց։
Եւ
կայր
ի
բարձր
տեղ
դարպաս
մի
փոքրիկ,
որ
հայէր
ի
վերայ
ծովու,
յոյժ
գեղեցիկ
եւ
վայելուչ,
ոսկէզօծ
[1]
եւ
զանազան
դեղօք
նկարեալ
եւ
[յ]օրինեալ
պայծառ.
եւ
առջեւ
սըֆայ
մի
մեծ
թավանլու,
սեղանատեղ
որ
ի
շող
[2]
ժամու
եւ
տօթ
անդ
նստեալ
ոք՝
այլ
ոչ
կամէր
անտի
գնալ։
Այլ
եւ
եկեղեցնայ
[3]
թիկունքն
կայր
քարուկիր
կամար,
նեղ
եւ
երկայն,
նման
Էտրնու
Ալի
փաշի,
կամ
Պուրսու
Կէլնճիկին.
եւ
շուրջ
ու
բոլորն
նկարք
պատկերաց
ՅԺԸ.
հայրապետաց
եւ
ի
գլուխն
Քրիստոս
եւ
աջմէ
Կոստանդիանոս
թագաւորն
եւ
ձախմէ
դշխոյն
Հեղինէ
որդովքն։
Եւ
ասին
թէ
աստ
եղեւ
ժողովն.
եւ
այս
էր
սեղանատեղն
Յոհանու
Ոսկիբերանին.
իսկ
այժմ
աթոռ
է
եւ
պատրիարգարան
[4]
Հայոց։