Ուղեգրութիւն

[ԺԵ] ՆԱՒԱՄԱՏՈՅՑ

Այլ եւ կայր զնտան մի մեծ, ուր զվնասակարսն արգելուին եւ զմահապարտն ի ղատրղան ձգէին, որպէս եւ ի Ստամպօլ։ Այլ եւ կայր փոքր ղատրղայ մի, որ եւ անդր ամէն օր քուրակ քաշել ուսուցանէին, մերկ եւ չպլախ. եւ ի չուսանելն այնպէս հարկանէին ի վերայ մերկ մարմնոյն, որ արիւնն [1] հոսէր. եւ այնպէս ուսեալ տային ի ղատրղան պատերազմողաց, զի զտգէտսն ոչ առնուին։ Եւ կայր ի ղատրղանիս նոցա բազում Տաճիկք, ենկիչարիք, սբահիք, զայիմնի եւ այլք, որ զմուրոքնին կնտած եւ այլոցն ածիլած, փայզան զուգած [2] էր։ Եւ նոցա փէրէմայքն ուրիշ ցեղ էր. զի օձու նման կու սօղայր եւ թռչէր արագ, զի տակն եւ յառաջն յետքն սաֆի չալիկ էր երկայն. եւ այլ տեղ որ չորս կամ վեց քուրաքչիք կու քաշեն, նոցա երկու միայն եւ այլոցն մի մի. եւ զայն կանգուն քարշեն եւ ոչ նստած՝ Ստամպօլայ պէս։ Եւ այն փէրէման որ երկու մարդ է, մեծ է. եւ ի միջին սեղանատեղ [3] երկու հոգ[ւ]ոյ կամ իրեք. եւ վերեւն ծածկոյթ ազնիւ չուխով կամ աթլազով, ունելով չորս փոքր փէնճէրայք չորս կողմանց, նման Լէհու քարըթայից։ Եւ անդ նստեալ հետ եարաննուն եւ սիրելեացն կամ հետ նիկարնուն եւ գեղեցիկ կանանց եւ խորօտիկ կոյս աղջկանց՝ ուտեն, ըմպեն զանուշ գինին եւ զուարճանան. եւ որչափ կամիս շուր ածեն, մին յառաջ եւ մին յետուստ կանգուն, այնպէս վարեն, որ ելքենով կէմիք այնպէս չկարեն վազել. եւ ներսն նստեալ դու զամէնն տեսանես եւ զքեզ ոչ ոք. հետ ում որ կամիս սաֆայ արա։