Ուղեգրութիւն

[Ժ]  ԵԶՈՒԻԴՔ

Եւ կայ վանք մի մեծ որ ունի հինգ, վեցհարիւր հաբեղայք, զոր Եզուիդ կոչին, այս է Եղբայր Յիսուսի, [յ]ոյժ նախանձախնդիրք հաւատոց եւ օրինաց, որպէս Եղիայ։ Նոքա բուն փիլիսոփոսք են եւ աստուածաբանք. օրն երեք անգամ ժամն քարոզ կու տան. եւ դպրատունն դաս. միշտ զերկնայինն խոկան ըստ Պօղոսի եւ ոչ ցանկան աշխարհի փառաց եւ պերճանաց եւ ոչ մեծութեան, որ ունայն [1] է, այլ վերին արքայութեան. չունին եւ ոչ կամին սալթանաթ, որպէս այլազգիքն՝ որ ամենեւին մարմին դարձեալ եւ երկրային։ Քանզի ոչ է պարտ քրիստոնէից եւ չվայելէ ամբարհաւաճել կամ հպարտանալ, ըստ հեթանոսաց, որպէս ասէ Առաքեալն թէ Ամենեքեան, որք կամիցին աստուածպաշտութեամբ կեալ ի Քրիստոս Յիսուս, ի հալածանս կայցեն. եւ թէ Հայեցարուք ի զօրագլուխն հաւատոց եւ ի կատարումն Յիսուս, որ փոխանակ որ նմա առաջի կայր՝ յանձն էառ զխաչ եւ այլն. զի Տէրն մեր խոնարհութեամբ եւ աղքատութեամբ եկն յաշխարհս, եւ թէպէտ թագաւոր թագաւորաց եւ Աստուած աստուծոց էր, ի յայրին ծնաւ եւ ի մսուր անբանից [2] եդաւ։ Վա՜յ զիս. ապա մեք ո՜րչափ հեզ եւ հանդարտ լինելոց եմք, որպէս ինքն ասէ. Յինէն ուսարուք զի ես հեզ եմ եւ խոնարհ. զայս խոնարհութիւնս ի Ֆռանկսն տեսաք. եւ գոհացեալ փառս տվաք Աստուծոյ, որ այսպիսի փառք եւ մեծութիւն ետ նոցա Աստուած։