Ուղեգրութիւն

[ԻԱ]  ՏՆՏԵՍԱԿԱՆ ՊԱՅՄԱՆՔ ՖԷԼԱՀԱՑ

Այսպէս բարելի [1] եւ լի եւ առատ է (երկիրն). բայց բնակիչքն սովալլուկ եւ նօթի, աղքատ, սէֆիլ եւ չպլախ, կարօտ եւ հասրաթ կտոր մի հացի. զի եւ օր մի յագ հաց չուտեն, եւ զայն թեփի եւ թանձր հաց. եւ թէ հանդիպի ուրեք [2] կծու, բորբսած եւ յորդնած պանիր կամ սատկած կով կամ այլ ինչ՝ (ուտեն) շաքրի պէս։ Եւ ասին թէ սոքա Փարաւոնի ազգ են, որք են Ճինկանայ. անէծք կայ [3] ի վերայ նոցա. աշխատին եւ ոչ վայելեն, սերմանեն եւ ոչ ինքեանց հնձեն. այլ են բեռնակիր, ծառայ եւ ստրուկ ազգաց օտարաց։ Եւ զոր ինչ արարին նոքա ընդ որդիսն Իսրայէլի, առնեն եւ նոցա այժմ ազգ Տաճկաց. զի զամենայն զոր ինչ վաստակին նոքա եւ ստանան՝ Տաճիկք յափշտակեն [4] եւ առնուն ի ձեռաց նոցա, եւ մնան ունայն [5] ։ Եւ կայ ի գիրս թէ ի Քամայ ցեղէն են. վասն որոյ եւ զանէծս նորա ընկալան. եւ չկայ աշխարհս ազգ չար եւ ապիրատ, այլ եւ անարգ եւ տկար. զի ոչ թէ կերակուր չունին, այլ եւ հանդերձ, վերարկու, գտակ կամ փօսդալ, տուն կամ բնակութիւն կամ այլ ինչ փառք. այլ իբրեւ զխոզս ի գետնի նստին եւ ելնեն, ուտեն եւ ննջեն, դաբսիք, դգալ [6] բնաւ չունին, այլ ի աղտոտ եւ անլուայ ամանէ ինչ զազիր ուտեն ամէն օր, եւ բնաւ չլուանան։ Եւ տունք նոցա բոլորեալ յեղեգէ եւ ցանկէ՝ որպէս փարախք ոչխարաց, վերեւն բաց եւ ներքեւն աւազ, եւ ինքեանք մերկ. այլք ի ծերպս վիմաց եւ ի քարաթուփս [7] եւ յաւազս բնակեն. բայց գողութիւն, հարամութիւն, յափշտակութիւն յափուց չթողուն. եւ զոր յայլ աշխարհս տասանորդս տան, նոքա հինգէն մին տան. վասն որոյ զրկեալ են ամենայն բարեաց՝ հոգ[ւ]ոյ եւ մարմնոյ եւ ի շնորհաց Որդւոյն [8] Աստուծոյ։