Ուղեգրութիւն

Դ. ԱՊԱԶԱ ՓԱՇԱՅ ԱՐՇԱՒԷ Ի ԼԵՀՍ

Եւ մինչ նոքա անդ էին՝ Ապազան կարծեց թէ մարդ չկայ Լէհ, ամէնն գնաց ի Մօսքով. զօրաժողով արարեալ ժանտն գայր վաթսուն հազարաւ ի վերայ Լէհու. եւ Խան Դէմիրն ԻՌ թաթարաւ ընդ նմա. այլ եւ գրեաց առ սօլթան Մուրատն թէ Ահա օր, ահա ժամանակ. ե՛լ եւ դու ուշիկ ուշիկ եւ եկ զկնի իմ, զի ոչ ոք կայ. ինքնին բացվին դռունք քաղաքաց մեզ։ Որ եւ նա ելեալ Էտրնայ [1] եւ անդ նստաւ։ Իսկ Ապազան կամուրջ կապեալ դարձեալ ի վերայ Թունայի՝ անահ անցանէր Ձ թօփ բերելով. նաեւ [2] այլոց քաղաքաց առնուր թօբեր։

Իբրեւ լուաւ զայն Վլատիսլաւ՝ առաքեաց զեղբայրն Գազիմիր ԻՌ Գազաքով. եւ հեթմանին հրաման ետ գնալ զօրօք ի վերայ։ Իսկ կողմնապահքն, կուսակալք եւ սանճախպէկիք եւ այլ պարոնայք եւ կօնկուլու ծառայք վաղվաղակի ժողովեալ հասին ի յանառիկ բերթն եւ յամրոցն Կամենից, որ ի վերայ քարայար լերան. եւ անդ բանակեցան առ լերամբ ընդ երեսս դաշտին։ Իսկ Խազախք յայլում վայրի. եւ հեթմանն խելացի [3] եւ կորովամիտ՝ չարեկ միլ մի այլ յառաջն ղանդակի փորել ետ գաղտ. եւ անդ թօփեր եդիր երկու իրեք տեղ. եւ այն ղանտակնուն առաջն հեծել եդիր. իսկ ինքն կազմէր, զուգէր զօրսն։

Իսկ ժանտն եկեալ Պուղտան՝ կոչեաց զԽարաֆլախու պարոն, զի եւ նա գայ [4] հեծելովքն. նոյնպէս Պողտանայ պարոնն։ Եւ իբրեւ դիպան յիրար ճակատ առ ճակատ, Թուրքն յաջմէ [5] եւ Թաթարն յահեկէ գայր, եւ Օրալխքն առաջս։ Եւ կոտորեցան երկու կողմանց անթիւք զօրք. զի նոքա ՀՌ էին եւ մերքն ԻՌ չկայր Խազախով։ Եւ այլում աւուր [6] դարձեալ մարտ եդին. եւ կոտորեցան յոլովք յերկոցունց [7] ։ Ապա հո՜ւյ արարեալ բազում զօրաց եւ գային վստահ ի վերայ Լէհցոց կոտորելով. եւ նոքա փախչէին ի դարանսն զոր գործեալ էին։ Եւ իբրեւ հասին ի տեղիսն՝ երկու իրեք տեղաց թօբերն թողին ի վերայ նոցա. որք սատակեցան անդ ԷՌ հոգի Տաճկաց. եւ այլ տեղաց Նէմցայք ելեալ կոտորեցին զնոսա եւ զորս ըմբռնեցին ի մեծաց Ապազու քրոջ որդին եւ զայլ մեծ մարդիկն [8]. զԽան Դէմիրին փեսան եւ զեղբայր եւ զբազում Թաթարս սպանին եւ զորդի նորա։ Եւ զայն տեսեալ պղծոյն ահ եւ երկեղ անկաւ ի վերայ նոցա. եւ փախուստ դարձան ընդ կրունկս եւ ամօթալից տրտմութեամբ սեւերես գնացին յաշխարհն իւրեանց։ Իսկ քրիստոնեայք ուրախութեամբ եւ ցնծութեամբ դարձան իւրաքանչիւր ի տուն օրհնելով, գովելով եւ գոհանալով զԱստուծոյ, որ տայ [9] յաղթութիւն հաւատացելոց իւրոց. փա՜ռք Աստուծոյ։ Եւ աշխարհն Լէհու ամէն քաղաք տօնանմա եղեւ։