Երբ
սուտ
երէց
կամ
զիտառ
լինի
ոք՝
ազգի
ազգի՝
որ
կու
լինին
շատք,
ու
խաբեն
զԱստուած
եւ
զմարդիկք
եւ
կամ
սուտ
գերէտարութեան
թուղթ
գրեն
ու
մատնէհարեն՝
նայ
երբ
գտնվի
սուտն
ի
վերայն,
նա
զինչ
ուննան
առնուլ
պիտի,
ու
յայն
սուրբ
տեղն
յուղարկել՝
ում
անուն
զխաբէութեամբն
ժողովքն
կու
այնէր
եւ
կամ
ի
յայն
սուրբն
տալ՝
յոր
տեղ
որ
սուտ
եղաւ
ինքն։
Բայց
թէ
կենայ
ճարակ՝
նա
պատեհ
է,
որ
եպիսկոպոսն
զամէնն
եկեղեցոյն
ի
շէնքն
տայ
կամ
ի
վարդապետանոց
եւ
կամ
ճշմարիտ
գերէտրոջ։
Բայց
զայս
հայնց
վասն
այնոր
գրեցաք՝
որ
դոքա
շատ
ազգի
ազգի
կերպով
կու
շրջին.
եւ
զամէնն
այդ
ձեւովդ
յիմացիք։
Ու
թող
ի
ձեր
քսակդ
չմտնէ
ի
յայն
հարամ
իրացն։
