ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Այրիկ մարդ զինչ ու լինի, որ հեռանայ յերկրէն, թէ ի վաճառ երթայ կամ թէ ծառայ ընկնի, ու համբաւն ելնէ թէ մեռաւ, նա է տարի պատեհ է, որ համբերէ կինն։ Յետ այնոր որ ստուգէ կինն, թէ մեռաւ, եւ ապա յետ է տարոյն կարէ առնուլ այրիկ։ Եւ թէ յետ է տարոյն գայ այրիկն, ու գտնու այլ այր կնկանն պսակով՝ նա թէ անպսակ է, նա առնու առջի այրիկն զկնիկն անսղալ։ Եւ ի վերայ այսր ամենայնի հարցնեն ընդ կնիկն, եւ զոր այր ուզէ, հետ այնոր երթայ. ու թէ որդիք կենայ, նա ի հայրն տայ։

Եւ թէ այրիկն երթայ յիրմէ, եւ առնու իր այլ կնիկ՝ նա թէ ու լսէ կինն նա պատեհ է, որ զայն է տարի համբերէ, եւ ապա առնու այրիկ։ Եւ ո՞վ գիտէ՝ թէ փաւշամնի այրն ու գայ, նա թէ կամենա կինն, նա շատ դատաստան ու իրաւունք կարէ ուննալ ի յիր վերայ, որ անարգեց զպսակն եւ կոխեց։ Ապա թէ ոչ, նա իր շնորհաւորէ։