Երբ
եղբարք
կենան
ու
յիրարմէ
բաժնվին՝
նա
պատեհ
է,
որ
իրենց
հաւրեղբաւրովն
ու
քեռոյն
տեսովն
լինի,
որ
յառաջ
յընչիցն
եւ
ի
հալծնացն
իւրեաց
կաննոյն
բաժին
հանեն,
ու
ապա
զիրենցն՝
զոր
պատեհն
է
բաժնեն։
Բայց
զանդրանիկն
Աստուած
է
հարկեւորել,
եւ
պատեհ
է,
որ
ի
հաւրն
ի
տեղն
նստի,
եւ
երկու
բաժին
առնու։
Եւ
թէ
ծախէ
եղբայրն
զիր
բաժինն՝
նա
պատեհ
է,
որ
ամէնն
յիրաց
վերայ
բաժնեն
ըստ
գնոյն,
եւ
ոչ
մէկն
միայն,
բայց
սիրով
լինի։
