ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եթէ որդի՝ որ աւրինաւք ի մահապարտութիւն ընկնի՝ նա հայրն ի յայն չէ պատեհ, որ բռնվի, եւ ոչ եղբայր վասն եղբաւր. հայնց որ, դեռ թէ հայրն կամենայ զինք պատրան տալ որդւոյն ի մեղանքն՝ նա չէ պատեհ առնուլ. ապա դատաստանս հրաման տայ՝ որ զամէն մարդ իր գլխովն սպաննեն։ Բայց որդիքն ի հաւր մահապարտութիւնն բռնվին՝ այնոնք, որ յետ անհաւտութեանն են ծնած, նոյնպէս եւ կինն. ապա այնոք որ յառջեւ լինի ծնած՝ ազատ են, մահ չպարտին, եւ կան համարձակութեամբ։