Վասն
ջաղցնոյ
եւ
այլ
այնցեղ
իրաց,
երբ
գնէ
ոք
վկայաւք
եւ
հաստատէ
թղթով՝
նա
այլ
չկարէ
փաւշամնիլ՝
ոչ
գնաւղն
եւ
ոչ
ծախաւղն,
քանց
ամէն
կազմութեամբն՝
գնաւղինէ
թէ
շահի
եւ
թէ
վզենկի,
թէ
կոտրի
թէ
այրի.
նոյնպէս
եւ
թէ
նաւ
է՝
թէ
տուն՝
թէ
զինչ
ու
լինի
իրք.
ու
թէ
գողընվի
իրք՝
նա
նոյնպէս
գնաւղին
է։
Բայց
այրեցմանն
վզենն
ու
տուգանքն
այնոր
է՝
որ
պատճառ
լինի
այրեցման։
Եւ
յայսոր
վերայ
երթայ
այսպիսեացն
իրաւներն։
