Կու
հրամայէ
Մովսէս
Աստուծոյ
բերանով
թէ՝
մարդ
որ
զիր
ընկերն
խաբէ
ու
զարատ
իրքն
ընդ
աղէկին
ծախէ՝
նա
անիծած
է,
ու
դառնայ
վաճառն
եւ
փոխն։
Եւ
արատն
այսոքիկ
են՝
որ
քըշտան
լինի,
կամ
հարուն,
լամ
աւեր
ծածկած
ի
մարմինն՝
որ
մէկայլն
չկարենայ
ի
ժամն
տեսնուլ.
ապա
թէ
տեսնու,
եւ
այպովն
գնէ՝
նա
իր
է
անդարձ։
Բայց
թէ
ընդ
ծուլութենէ
չփնտռէ
գնաւղն
զիրքն,
եւ
ի
ծալն
կենայ
աւերն՝
նա
գնաւղին
է.
զի
է՞ր
չէր
ի
հայիլ
զգումաշն։
Բայց
ամէն
ծախաւղ
պատեհ
է,
որ
ի
նզովիցն
Աստուծոյ
վախէ
ու
զիր
իրացն
նա
է
զարատն,
եւ
յայնկից
ի
վեր
չկարէ
գնաւղն
դարձցնել։
