Եթէ
ոք,
որ
կատարեալ
հասակին
լինայ,
եւ
պեղծ
կամաւք
մահ
գործէ՝
կամ
ի
բան
ածէ,
որ
մեռանի՝
նա
մահապարտ
է.
եւ
թէ
կոտրի
կամ
խոց
լինի՝
նա
զբժշկին
եւ
զդեղերոյն
ծախքն
ինք
տայ,
եւ
զկերակրոյն
ու
զպակասն
ի
յիր
բանն
վճարէ։
Եւ
թէ
ի
կէս
հասակն
է՝
նա
զտուգնաց
զկէսն
տայ
վնասաւղն։
Եւ
թէ
ընդ
խաղ
ի
ներք
լինի՝
մէկ
է
իրաւունքն.
բայց
թէ
ներեն
վասն
խաղուն՝
նա
ի
կէս
լինի
կամ
յերեքէն
մէկն։
Նոյնպէս
լինի
եւ
ապաշխարութիւնն,
թէ
ի
դատաստան
չընկնի.
բայց
թէ
յիրաւունք
ընկնի՝
նա
այն
է
զինչ
որ
դարպասն
այնէ
զիրաւունքն։
Ապա
թէ
տղայ
լինի՝
նա
ի
հասակն
հայել
պարտ
է,
եւ
ի
վերայ
հասակին
այնել
զէդ
այլ
ենք
գրել
ի
ժբ
տարին
եւ
ի
ժե.
եւ
չարութիւնն
ու
ի
յոխն՝
եւ
կամայն
եւ
ի
յոչ
կամայն,
եւ
ի
յայն
այլ
երեւնայ
որ
հետ
մահուն
լայ
եւ
տրտմի,
կամ
ի
միտքն
եւ
կերպն
ի
ուրախնայ
եւ
խնդայ.
նոյնպէս
եւ
թէ
թուրք
լինայ
եւ
ծիծաղել
իշխէ
ընդ
քրիստոնէին
կորուստնէ՝
նա
տուգնվի
զկէս
արեան
գինքն՝
զի
է՞ր
իշխեց
ծիծաղել։
Ապա
թէ
յանկասկած
փրթի,
եւ
ի
փախչելն
դիպի
եւ
մեռանի
կամ
վնասի՝
նա
զկէսն
վճարէ
անաւրէնն,
եւ
թէ
քրիստոնէ
լինի
յումնէ
խրտաւ՝
նա
զկիսոյն
կէսն։
Նոյնպէս
եւ
կոտրածն
ու
խոցն՝
ի
չաքուցն
ի
վերայ
երթայ
եւ
տուգանքն.
թէ
ու
սիրով
լինի
վնասն՝
նա
դեռ
չէ
պատեհ
ի
փրթման
թողուլ,
ապա
չաք
մի
տուգնել
պիտի,
որ
պատրաստին
ի
բան։
