Ի
ժամանակս
թագաւորութեան
Յունաց
Ռոմանոսի՝
որդւոյ
Կոստանդեայ,
եւ
ի
հայրապետութեան
Հայոց
Տեառն
Անանիայի,
եւ
յիշխանութեանն
Պարսից
Մահմուտ
սուլտանին,
եւ
ի
թուականին
Հայոց
400
թագաւորէ
Գագիկ
Բագրատունի
տանն
Հայոց։
Որ
էր
որդի
Աշոտոյ,
եւ
Աշոտ՝
որդի
Աբասայ,
եւ
Աբաս՝
որդի
Սմբատայ։
Էր
թագաւորս
այս
քաջ,
բարետեսիլ
եւ
ահարկու,
ողորմած
եւ
քաղցր
ի
վերայ
ամենեցուն,
զարդարեալ
ամենայն
բարեձեւութեամբ՝
հանգոյն
նախնի
թագաւորաց
սրբոց,
եւ
յաղթող
ի
պատերազմունս
թշնամեացն
Քրիստոսի։
Որ
եւ
օգնականութեամբն
Աստուծոյ
զօրացեալ
խաղաղեցոյց
զաշխարհն
ըստ
իւրաքանչիւր
կերպի,
զեկեղեցականս
եւ
զիշխանս,
զռամիկս
եւ
որ
ընդ
իշխանութեամբ
նորա
էին.
պայծառացան
եւ
եկեղեցիքն
խաւարեալ
եւ
կործանեալ
յազգացն
Մահմետի
եւ
ամենեքեան
առհասարակ
գոհանային
զՏեառնէ
Աստուծոյ։