Տարեգիրք

Ի թուին Հայոց ՇԲ [502=1053] եղեն մեծ սքանչելիք ի մեծն Անտիոք. քանզի յԱսորոց ազգէն բազումք էին ի քաղաքին, եւ էին յղփացեալք փարթամութեամբ, զի կանայք նոցա զարդարեալք ի զարդս ոսկւոյ ելանէին եւ մտանէին յաւուրս տօնից եւ յերեւելիս. եւ մանկունք նոցա իբրեւ Շ [500] նոյնպէս զարդարեալք եւ կիսիշօք ընթանային յեկեղեցիս յաւուրս տօնից. ընդ որում լցեալ չար նախանձու ազգն Յունաց եւ մախային ընդ նոսա։ Եւ այր մի էր /28բ/ Յասորոց գլխաւորագոյն իշխան, սա հրապուրեալ ի Յունաց դարձաւ ի կրօնս նոցա կամաւ, եւ սկսաւ զազգն իւր չարախօսել առ նոսա իբրեւ թէ ոչ ունին զուղղափառ դաւանութիւն կաթուղիկէ եկեղեցւոյ, եւ ի մեծ նեղութիւն մատնեաց զազգն Ասորոց։ Եւ վասն այսպիսի չար նախանձու միաբանեալ պատրիարգն Յունաց, հանդերձ իւրովք ազգայնովք, հրամայեաց այրել զաւետարանն Ասորոց. զոր իբրեւ ընկեցին ի հուրն ձայն հնչեաց յաւետարանէն, եւ արտաքս ելանէր ի հրոյն։ Իսկ նոցա երկիցս ընկեցին ի հուրն, եւ դարձեալ անկէզ ելանէր, եւ յանդգնութեամբ երիցս անգամ ընկեցին եւ ապա ընկալաւ զայրումն աւետարանն։

Եւ իբրեւ կատարեցաւ գործն հակառակութեան, դարձաւ պատրիարգն եւ ամենայն ամբոխն ուրախութեամբ ի սուրբ Պետրոս. եւ իբրեւ միաբան հաւաքեցան ի սուրբ եկեղեցին, գոչեաց եկեղեցին ի ձայն մեծ եւ դղրդեցաւ ամենայն քա/29ա/ղաքն։ Իսկ ի միւսում աւուրն անկաւ հուր յերկնից ի վերայ եկեղեցւոյն սուրբ Պետրոսի, եւ վառեցաւ քարն եւ փայտն որպէս զմոմ եւ պատառեցաւ խորանն, եւ սուրբ սեղանն գնաց յանդունդս, հանդերձ լուսաւոր մեծագին ակամբն, զոր եդեալ էր անդ Կոստանդիանոս ընդ ԺԵ բիւր ոսկւոյ, եւ այլ ոչ կարացին գտանել։ Արդ իբրեւ այս այսպէս գործեցաւ՝ ահաբեկեալ եղեւ քաղաքն Անտիոք, եւ սկսան աղօթս մատուցանել առ Աստուած։ Եւ ելանէր պատրիարգն Յունաց քահանայիւք եւ սարկաւագօք, եւ բազում ժողովրդօք, շրջէր ի քաղաքն աղօթիւք. եւ իբրեւ հասանէին ի մայտանն Հոռոմ, ուր փոքր կամուրջն էր, յանկարծակի գոչեաց գետինն եւ շարժեալ ի վեցերորդ ժամու աւուրն պատառեցաւ երկիր, եւ կլաւ զպատրիարգն եւ բիւր մի ի ժողովրդեանն, եւ զաւուրս ԺԵ գայր ձայնն ի խորոց ի վեր, եւ ապա կնքեալ երկիրն ի վերայ նոցա եւ անշնչացոյց զայնքան բազմութիունն։