Տարեգիրք

Ի թուին ՇՂԸ [598=1149] եկն սուլտանն յԻկոնիոյ Մասուտն ի վերայ քաղաքին Մարշայ, յամսեանն սեպտեմբերի, եւ գտեալ ունայն էառ զնա։ Եւ յերկիրն Թլպաշրայ բազում հեղմունս արեան արար, եւ գերեաց եւ աւերեաց։ Եւ Ճօսլինն էր ի Թլպաշար յայնժամ եւ ոչ համարձակեցաւ ելանել ընդդէմ նորա, եւ դարձաւ Մասուտն անվնաս յաշխարհն իւր։ Իսկ Վասիլն, եղբայրն տէր Գրիգորիսի, իշխանն Հայոց, կամեցաւ հաց տանել ի Կառկառ ի պետս բերդին, եւ առեալ զմնացեալ զօրս Ճօսլնին օգնական արս Ն [400] եւ իբրեւ մերձ եղեն ի Կառկառ, Խլիճ-Ասլանն տէրն Հանձթայ, անկեալ ի վերայ ձերբակալ արար զամենեսեան. եւ առեալ գնաց առաջի բերդին եւ խնդրեաց զբերդն. եւ կինն Վասլին եւ որդիք առեալ երդումն՝ ետուն /108բ/ զբերդն. եւ սուլտանն հաւատարիմ արամբք առաքեաց զնոսա անվնաս եւ մեծաւ պատուով մինչեւ ի Սամուսատ, եւ երկիրն ետ նմա որպէս սիրելի եղբօր։ Եւ յետ այսորիկ մնացին զօրք Ճօսլնին ցրուեալք իբրեւ զոչխարս անհովիւ, զի յամենայն կողմանց պատահէին պատուհասք մեղաց ի Տեառնէ. վասնզի գնայր կոմսն Ճօսլինն յԱնտիոք, եւ ի գիշերի մի ելեալ սակաւիկ մի ի ճանապարհէն, ի պետս արտաքին կարեաց, եւ ընկերք նորա անցեալ գնացին, եւ նա վարեաց երիվարաւ զկնի զի հասցէ նոցա եւ դիպեալ ի ծառ մի՝ անկաւ յերիվարէն ցաւալից, եւ երիվարն ոստեալ ի նմանէ փախեաւ, եւ նա մնաց անկեալ մինչեւ յառաւօտն. եւ ընկերքն ի գիշերին ոչ իմացան զայս։ Իսկ առաւօտուն եկեալ հովուականք, եւ առեալ տարան զնա ի Հալպ, եւ անդ եդաւ ի բանտի։