Տարեգիրք

Ի թուին ՈԺԴ [614=1165] սպանաւ Ստեփանէ որդին Լեւոնի, եղբայր Թորոսի սեւաստօսի, դաւով նենգութեամբ անօրէն տուկին Յունաց, յաշխարհն Կիւլիկեցւոց, առջեւ Համուսին. զի կոչեցին զնա սիրոյ աղագաւ, եւ կալեալ չարաչար մահուամբ հանին ի կենցաղոյս, խաչելով ի կատսայ, ոչ խնայելով անաստուած Յունացն յայնպիսի քաջ զօրականն։ Եւ մնացին նմա Բ որդի, Ռուբէն եւ Լեւոն։ Իսկ եղբարք նորա Թորոս եւ Մլեհն, զայրացեալ ընդ գործ նենգաւորացն, առին զվրէժ արեան նորա յան/122բ/մեղ Յունաց հազարապատիկ, որոց արեանցն պարտական տուկն էր։ Ի սոյն ամի թագաւորն Վրաց Գորգի եկն զօրօք ի Դուին, եւ ելին ընդդէմ նորա պատերազմաւ, եւ կոտորեալ զնոսա Գորգէ արար փախստական ի մուտս քաղաքին, որոյ եւ զօրք թագաւորին հետամուտ եղեալ սուր ի վերայ եդին եւ կոտորեցին զամենեսեան եւ զքաղաքն այրեցին, եւ միահաղոյն յաւեր դարձուցին եւ գնացին։ Եւ յայսմ ժամանակի յաղթողն Թորոս որդին Լեւոնի, կայր քաջութեամբ եւ պահէր զլեռնակողմն Տաւրոսի որոց տիրեալ էր. իսկ եղբայր նորա Մլեհն էր այր չարաբարու եւ անագորոյն, եւ խորհեցաւ սպանանել զեղբայրն իւր զԹորոս, եւ յարեաց յինքն այլս ոմանս ի նոյն խորհուրդ, եւ յաւուր միոջ՝ մինչ գնային յորս երէոց ընդ Մսիս եւ ընդ Ատանա ի մէջ, եւ կամէր Մլեհն անդ սպանանել զեղբայրն, եւ Թորոս նախայիմաց եղեալ եւ զգաստացեալ կալաւ զՄլեհն, եւ առաջի զօրացն եւ իշխանացն /123ա/ հարցաքննեաց թէ էր վասն կամէին զայս գործել. եւ առաջի նոցա պախարակեաց զՍլեհն եւ ամաչեցոյց. եւ յայնժամ ետ նմա բազում կարասի իշխանութեան, ձիս եւ ջորիս, զէնս եւ գանձս, եւ արտաքսեալ եհան զնա ի գաւառէ իւրմէ եւ այլ ոչինչ արար փոխարէն չարեաց նորա։ Իսկ նա ելեալ գնաց առ տէրն Հալպայ Նուրըտինն, եւ եմուտ ընդ ծառայութեամբն նորա, եւ նա ետ նմա զԿիւրոս եւ զգաւառն իւր։ Իսկ կինն Ստեֆանէի, դուստր էր պարոն Սմբատայ տեառն Պապեռօնին, եղբօր Օշնին, Լամբրունին տիրոջն, եւ քոյր Բակուրնայ որ տիրեաց Պապեռօնին, յետ սպանմանն Սմբատայ հօրն իւրոյ, ի զօրացն Թորոսի, զոր յառաջն ասացաք, ի դուռն Մսսայ, որոյ առեալ զորդեակս իւր գնաց ի Պապեռօնն առ եղբայրն իւր Բակուրան, եւ անդ նստեալ սնուցանէր զնոսա. եւ էր բարեպաշտօն եւ իմաստուն կինն այն եւ երկիւղած ի Տեառնէ, որոյ կոչէր անուն Ըռիթա։ /123բ/ Էր եւ Վասակ եղբայր Բակուրնայ, տէր դղեկին Ասկուռսոյ եւ Լամօսոյ եւ կողմացն այնոցիկ։ Եւ Բակուրան տէրն Պապեռօնին էր այր բարի եւ առատ, եւ բարեբարոյ առ ամենայն ոք, եւ սիրելի Աստուծոյ եւ մարդկան, որոյ յիշատակն օրհնութեամբ եղիցի։ Բակուրնայ եւ Վասակայ եղբայր մի այլ կայր Հալկամ անուն, եւ Վասակն է հայրն աւագ պարոնին։