Տարեգիրք

/126ա/ Ի թուին ՈԻԲ [622=1173] սուրբ լուսաւորիչ հայրապետն տէր Ներսէս փոխի մահուամբ առ Քրիստոս, ժգն օգոստոսի, սուգ մեծ թողլով եկեղեցեաց Հայաստանեաց. եւ գրէր ի կտակն իւր եւ պատուէր տայր նստուցանել յաթոռ նորա զորդի եղբօրն իւրոյ երիցագունի Վասլի, զարքեպիսկոպոսն տէր Գրիգոր, մականուն Տղայ։ Որ եւ արարին իսկ ըստ իւրում հրամանի, եւ ժողովով բազում եպիսկոպոսաց եդին զնա կաթողիկոս Հայոց։ Եւ էր տէր Գրիգորիս այր սկայաձեւ եւ ահարկու տեսլեամբ, զուարթերես եւ առատասիրտ, լի իմաստութեամբ եւ գիտութեամբ եւ աստուածային շնորհօք, հանճարեղ եւ իմաստուն ի խօսս եւ ի դարձուածս բանից, եւ հմուտ հին եւ նոր կտակարանաց. որ եւ զարդարեաց զաթոռն սուրբ՝ պանծալի տաճարաւն, զոր կանգնեաց յանուն սրբոյն Գրիգորի, եւ զարդարեալ պայծառացոյց անօթիւք պատուականօք յոսկւոյ եւ արծաթոյ եւ /126բ/ յոսկեզօծ զգեստուց, եւ այնքան փարթամացոյց զսուրբ տաճարն, մինչ զի որք զկնի նորա եղեն՝ հալեցին իւրաքանչիւր ոք յոսկեղինացն եւ արծաթեղինացն, եւ դեռ եւս ոչ կարէին սակաւեցուցանել։ Արար եւ դամբարանս Գ ի հիմունս տաճարին եւ հանգոյց ի նոսա զնշխարս սուրբ հայրապետացն Գրիգորիսի եւ Ներսիսի եւ զնախնոյն իւրեանց զԳրիգորիսի Վկայասիրի, զոր եբեր ի գաւառէն Քեսնոյ ի Կարմիր վանացն։ Եւ զկեանս իւր արքայակերպ վարէր, մեծամեծ տրիւք եւ առատ պարգեւօք եւ բազմախորտիկ սեղանով։ Մեռաւ յայսմ ամի տէրն Հալպայ Նուրըտինն, եւ նստաւ յաթոռն իւր Մելէք Սալեհն, որդին իւր։