Եղբարք,
շատ
բարեւ
լալով,
թէ
յաշխարհիս
ո՞նց
կայք
դուք
բարով,
Ժամանակս
երեկւա
անցաւ,
ի
միմեանց
եմք
մեք
կարօտով:
Մարմինս
շաղախեալ
տղմով,
սեւացեր
հոգիս
չար
մեղով,
Ճարակն
յԱստուծոյ
լինի,
բժշկի
հոգիս
սուրբ
դեղով:
Գերիս
արբեցեր
մեղով,
զօրն
ի
բուն
շուռ
կու
գամ
քան
զգինով,
Մատաթ
դեղ
արէք
փութով,
թէ
չէ
կորաւ
մարմինս
հոգով:
Զինչ
նաւն
ի
ծովին
միջին,
ղարղ
եղնի
անկարծ
նայ
քամով,
Այսպէս
իմացիր
դու
զիս,
յեղբօրէ
եմ
խիստ
կարօտով:
Գինին
ի
գլխէս
թափաւ,
սեւերես
եղէ
՚ւ
ամօթով,
Այլ
ճար
չիմացաւ
գերիս,
զօրն
ի
բունի
շուռ
գամ
լալով:
Յիմարս
յաղթեցայ
մեղով
ու
հոգիս
հարաւ
սլաքով,
Հարամկին
ընկեր
եղայ,
նայ
տ՚այրիմ
անանց
կրակով:
Այս
սուտ
՚ւ
անցաւոր
աշխարհս,
շաղախեց
զիս
չար
տղմով,
Զինչ
հիմն
ի
վերայ
հողուն,
ողողեց
գարնան
հեղեղով:
Տարաւ
ի
յանդունդն
իջուց
ու
փակեց
անտաշ
քարերով,
Ես
յոյս
յԱրարիչն
ունիմ,
խլսէ
զիս
անտի
փութով:
Սպիտակն
ի
յալիքս
անկաւ,
կտրեցաւ
սիրտս
մէկ
հետով,
Զինչ
ճիւղն
ի
ծառին
շարժիու
թափէ
ղազալն
փութով:
Չորացեալ
խռիւ
դառնայոր
ժողովի
նայ
աշնան
քամով,
Այս
կեանքս
է
նանիր,
ունայն,
ցնորեր
եմ
ես
երազով:
Քարամն
յԱստուծոյ
լինի,
ինձ
դարձ
տայ
իր
սրտի
կամով,
Դարձեր
եմ
լեղի
կարաս,
խոցոտեր
մարմինս
շարաւով:
Այլ
բան
չի
գիտեմ
գերիս,
քան
զԴաւթեան
առածն
ասելով`
Զքո
արեամբ
գնեալ
ծառայս,
յատենին
չառնես
ամօթով: