Տաղեր

Ի զբօսանս հեշտութեան տեսութեան աչաց,
Ճեմեսցուք ի խնճոյս ճախնից եւ մրգաց,
Դիտելով զյոգներանգ գոյնս բուրաստանաց,
Զմայլեսցուք ի հոտոց ծաղկանց եւ մրգաց:

Սիրելեօք, յարակցօք, ընդ բարեկամաց,
Ընթասցուք ի վայելս անդոց եւ այգեաց,
Յեղանակս գարնանայնոյ երկրի հարսանեաց,
Պարեսցուք կաքաւմամբ ի մէջ պարտիզաց:

Ուտելով, ըմպելով քաղցրահամ խորտկաց,
Թմրեսցուք ի վայելս վարդից, շուշանաց,
Լսելով զեղանակս թռչնոց պլպուլեաց,
Օրհնեսցուք զստեղծող զաստուածն բարձանց:

Ւիւսաշար ծառատունկ պտղատու մայրեաց,
Գովեսցուք զխնծորն բժիշկ հիւանդաց,
Եւ զտանձն ընդ նմին քաղցրահամ շաքարած,
Սիրեսցուք եւ զթուզն անուշ կոկորդաց:

Քան զնուշն անուշիկ բնաւ չէ եղած,
Ասասցուք եւ նռան համն ու հոտն օրհնած,
Սալորին ազգ եւ ազգ տեսակն է գրած,
Համբուրեմ զդեղձին կարմիր այտն օրհնած:

Իսկ կիլասն, որ կարմիր գունդ-գունդ է կապած
Եկ տեսցուք եւ զընկոյզն, որ բարձր է կախած,
Թթենւոյն զտերեւն ղումաշ է շինած,
Զարմասցուք ձիթենւոյն իւղոյն պարարած:

Առ խաղողն զի'նչ ասեմ, յամենից սիրած,
Ըմպեսցուք զգինին բաժակ անուանած,
Լիմոնին, թուրինճին հոտիկն է գոված,
Կերիցուք զծիրանն սակաւ սակաւաց:

Սերկեւիլն է հոտով լաւագոյն պահած,
Հիասցուք փշատին ծաղկի հոտն ելած,
Ձմերկին, խարպեզկին օրերն է օրհնած,
Լռեսցուք զայլսն ասել, զոր արար աստուած:

Էնն օրհնեալ է բնաւից, որ զայս պարգեւեաց,
Զարարածս ամէն պէսպէս զարդարեաց,
Ասասցուք ողորմի, որ զայս շարագրեաց,
Վան քաղաք, զթուին ԾՌԻԿ համարեաց: