Իմ
տիրաշէն
քաղաք
մարմնոյս,
Որ
եղեւ
ցայգ
եւ
ցերեկ
ասելոյս.
Ահ
ու
զար,
ահ
ու
զար
եղեւ,
Զի
դողացեալ
սարսափելով
զէտ
տերեւ,
Յամէն
վշտաց
եկանս
իմ
ահ
ու
զար
եղեւ:
Ստրուկ
եղեալ
ի
ծծնդենէ
մօր
իմոյ,
Տառապանօք
կեցեալ
զօրերս
շնչոյ.
Ահ
ու
զար,
ահ
ու
զար
եղեւ,
Երբեմն
մեղաց
եւ
մերթ
բարեաց
խառնածոյ,
Երերանօք
օրերս
ահ
ու
զար
եղեւ:
Որպէս
ի
ժամ
տղայական
հասակի,
Անզօր
գոլով
զկաթն
ստեանց
դիեցի.
Ահ
ու
զար,
ահ
ու
զար
եղեւ,
Վասն
այնորիկ
զլալն
ինձ
գործ
գիտէի,
Եւ
այն
անցեալ
օրերս
ահ
ու
զար
եղեւ:
Ւիւսեալ
եկի
ի
չափ
ուսման
ի
կարգի,
Առ
վարդապետ
դեգերեցայ
ի
գրի.
Ահ
ու
զար,
ահ
ու
զար
եղեւ,
Ապուշ
գոլով
հարուածս
սաստիկ
կրեցի
Եւ
այն
անցեալ
օրերս
ահ
ու
զար
եղեւ:
Քառից
չորիւք
ամօք
եղէ
պատանի,
Մանուկ
առոյգ
ի
տեսս
աչաց
մոլորի.
Ահ
ու
զար,
ահ
ու
զար
եղեւ,
Գազանապէս
ի
յորս
մեղաց
պատաղի
Եւ
այն
մեղաց
օրերս
ահ
ու
զար
եղեւ:
Իսկ
յերեսունն
եղէ
չափով
կատարեալ,
Երիտասարդ`
հզօր
ախտիւք
յղփացեալ,
Ահ
ու
զար,
ահ
ու
զար
եղեւ,
Համայն
ցնորք
կենաց
եկեալ
պաշարեալ,
Եւ
այն
անցեալ
օրերս
ահ
ու
զար
եղեւ:
Այնուհետեւ
ալէխառնեալ
ծերացայ,
Տկարացեալ
ցաւօք
բազմօք
մաշեցայ.
Ահ
ու
զար,
ահ
ու
զար
եղեւ,
Օր
մի
առողջ,
օր
մի
ցաւօք
տանջեցայ
Եւ
այն
անցեալ
օրերս
ահ
ու
զար
եղեւ:
Սոսկամ
թէ
զինչ
լինիմ
յապայս,
թէ
ապրիմ,
Հեծեծանօք
անձամբ
ի
վիհ
ընկրկիմ.
Ահ
ու
զար,
ահ
ու
զար
եղեւ,
Միայն
թէ
վերջ
օրս
բարի
կատարիմ
Թէ
չէ
օրերս
ամէն
ահ
ու
զար
եղեւ:
Է'յ,
իմ
ծնօղ,
մայր
ու
տաճար
Միածնին,
ԵՌԾԻԿ
թվին
ի
քեզ
յուսամ
Տիրածին,
Զանթիւ
մեղս
իմ
ջնջել
հայցիմ,
գթածին,
Զի
հանապազ
գործքն
իմ
ահ
ու
զար
եղեւ,
Ահ
ու
զար
եղեւ,
կեանս
իմ
եղեւ
սին: