Ի
միտս
եկեալ
երբեմն-երբեմն
արթնապէս,
Յիշեմ
զանցեալ
անհուն
մեղանս
իմ
պէս-պէս,
Հառաչաձայն
աղաղակեմ
դառնապէս,
Տէ'ր,
ողորմեա
անառակիս
հայրապէս:
Սիրտ
իմ
այրի
ու
տոչորի
սաստկապէս,
Զի
սովեցայ
բանիդ
հացէ
հոգէպէս,
Ցանկամ
յագիլ
եղջերբ
մեղաց
խոզապէս.
Տէ'ր,
ողորմեա
անառակիս
հայրապէս:
Ունիմ
անթիւ
զմեղս
իմ
պոռնկապէս,
Եօթնամոլի
դիւօք
լցեալ
նոցա
պէս,
Առ
ոտս
անկեալ
քո,
հեծեծեմ
ուժգնապէս.
Տէ'ր,
ողորմեա
անառակիս
հայրապէս:
Ւիւծեալ
մեղօք
մեռեալ
հոգիս
իսկապէս,
Անկեալ
դնիմ
ի
խորս
չարեաց
դիւապէս,
Յարուցանել
եւ
զիս
հայցեմ
փոթապէս.
Տէ'ր,
ողորմեա
անառակիս
հայրապէս:
Քանզի
որպէս
զանդամալոյծ
եմ
յախտէս,
Համայն
բարեաց
խափան
եղեալ
նոյնապէս,
Բարձեալ
չորիւք
մարմնեղինիս
իբր
այնպէս.
Տէ'ր,
ողորմեա
անառակիս
հայրապէս:
Ի
տաճարի
քում
գթութեան
կանխապէս,
Յերեսս
անկեալ
մաքսաւորին
նմանապէս,
Աստուած,
քաւեա
զմեղաւորս
սրբապէս.
Տէ'ր,
ողորմեա
անառակիս
հայրապէս:
Աւազակին`
քում
խաչակցին,
ձայնապէս
Արժանացո,
որ
ելնիցիմ
յաշխարհէս,
Յիշեա
զիս,
Տէր,
յորժամ
գաս
արքայապէս.
Տէ'ր,
ողորմեա
անառակիս
հայրապէս:
Սիրով
քով
լից
եւ
արբեցո
թմրապէս,
Երկիւղալից
զգուշացո
խրատապէս
Եւ
մի'
թողուր
զիս
կորնչիլ
սպառապէս.
Տէ'ր,
ողորմեա
անառակիս
հայրապէս:
Է
իմ
եղբարք
եւ
սիրելիք
յոգնապէս,
ԵՌԾԻԿ
թուիս
ասող
բանիս
ջնջապէս,
Ասել
զայս
բան
հայցեմ
ի
ձէնջ
լալապէս.
Տէ'ր,
ողորմեա
անառակիս
հայրապէս: