Ի
խորոց
կարդալով
սրտիւ
հառաչեմ,
Անզգամ
ինքնակամ
գթեալ,
անկեալ
եմ,
Մեծամիտ
փքալով
ունայն
գտեալ
եմ.
Եւ
զմեղս
իմ
ինձէն
հաւաստեաւ
գիտեմ:
Սնափառ
հտպտմամբ
զպատիւ
սիրեմ,
Հպարտից
հսկայից
յաթոռ
նստեալ
եմ,
Զմասունս
զամէն
լիով
ցուցանեմ.
Եւ
զմեղս
իմ
ինձէն
հաւաստեաւ
գիտեմ:
Որդի
եմ
կորստեան,
անհնազանդ
եմ,
Պարծելով,
պանծալով,
զոր
թէ
եմ
եւ
չեմ,
Կեղծաւոր
առ
աչօք
վերերեւոյթ
եմ.
Եւ
զմեղս
իմ
ինձէն
հաւաստեաւ
գիտեմ:
Ւիւնեցեալ
ի
չարէն
միշտ
յանդգնեալ
եմ,
Լրբութեամբ
դիմագրաւ
ինքնահաւան
եմ,
Այծէնի
փախստեամբ
անմիաբան
եմ.
Եւ
զմեղս
իմ
ինձէն
հաւաստեաւ
գիտեմ:
Քան
զչափն
առաւել
աւելահոգ
եմ,
Ոչ
թէ
վասն
աստուծոյ,
այլ
զի
հպարտ
եմ,
Այսոքիւք,
դստերօք
մահու
չափ
մոլ
եմ.
Եւ
զմեղս
ի
մ
ինձէն
հաւաստեաւ
գիտեմ:
Իգապէս
հանդերձիւք
խենեշ
պճնեալ
եմ
Եւ
ոտից
ընթացիւք
զիս
յանդիմանեմ,
Ծաղրերես,
մեծաձայն,
զէտ
փուշ
ճարճատեմ.
Եւ
զմեղս
իմ
ինձէն
հաւաստեաւ
գիտեմ:
Ապստամբ,
ինքնահաճ,
ինքնագլխեալ
եմ,
Ընդդիմակ
եւ
անլուր,
իբր
զհմայս
եմ,
Չանսալով
ծերունեաց
կռապաշտեալ
եմ.
Եւ
զմեղս
իմ
ինձէն
հաւաստեաւ
գիտեմ:
Ստուն
գանող,
հայրենի
գթոյն
մեղանչեմ,
Սննդեան
խնամոյն
զի՞նչ
պատասխանեմ,
Վասն
որոյ
լալագին
յոյժ
ապաշաւեմ.
Եւ
զմեղս
իմ
ինձէն
հաւաստեաւ
գիտեմ:
Է'
եղբարք
եւ
հարք
իմ,
զձեզ
աղաչեմ,
Ձեռնտուք
օգնեցէք,
զի
անճարակ
եմ,
Թիւ
տարւոյս
ԷՄԻՈՅԺ
յիմաստնոց
բերեմ.
Եւ
զմեղս
իմ
ինձէն
հաւաստեաւ
գիտեմ: