Տաղեր

Յաւուր միում, որ էր մեզ նոր կիրակի,
Ելեալ ի քաղաքէն ես առանձնակի,
Շտապելով, շտապելով հազիւ հասի յայգին,
Ուր գտի լալագին զքոյրն քաղցրագին:

Իբրեւ ետես նա զիս, իսկոյն բերկրեցաւ,
Առեալ զողջոյն սիրոյ, մխիթարեցաւ,
Ծիծաղելով, ծիծաղելով եբեր սափոր գինոյն,
Առ ոտս վարդենւոյն եւ խնձորենւոյն:

Իբրեւ ես ըմպէի եւ խրախանայի,
Առեալ զհոտ ծաղկանց զուարճանայի,
Յանկարծակի, յանկարծակի լուայ զերգս թռչնոց,
Համաձայնելոց ի միջոյ ծառոց:

Ընդ որս ձայնակցեալ եւ ես գոչէի,
Զքոյրն իմ շնորհալի գովաբանէի,
Ծափս հարելով, ծափս հարելով մինչեւ իսկ կազմեցաւ,
Սեղան պատրաստեցաւ եւ զարդարեցաւ:

Լուեալք զայս մանկունեացն, որք շուրջանակի,
Փութացան քնարիւ առ մեզ շեշտակի,
Կաքաւելով, կաքաւելով իբրեւ զպարս աղաւնեաց,
Մաքրից եւ նազելեաց ի մէջ նռնենեաց:

Յետ լրման խրախճանին եղեալք շրջէաք,
Զպարս առաքեալք ընդ միմեանս հեղաբանէաք,
Զուգակցագի ...........................................
Զհոգս ի բաց ընկելով եւ մոռանալով: