Տաղեր

Աստուած, անեղ ես, աննման, երկրպագեմք Երրորդութեան,
Դու զօրաւոր ես եւ միայն, որ ամէն բան քեզ եղան:
Չորեքկերպեան աթոռ ունիս, բարձր ես նստել, դու ես միայն,
Որ սերովբէք քեզ սպասաւոր, հրեշտակապետքն միաբան:

Անքննելի ես, թագաւոր, Երրորդութեան մի տէր, իշխան,
Որ Սադայէլ զքեզ ուրացաւ, յերկնից անդունդք խորտակեցան:
Հազար ու մէկ անուն ունիս, մէկն ի մէկէն է զանազան,
Որ է գրած յԱւետարան, յեկեղեցիքն կու կարդան:

Սքանչելագործ ես ՚ւ իմաստուն, որ քո սռիդ մարդ չի հասան,
Ո՛չ վարդապետ, ո՛չ քահանայ, ո՛չ կարդացող փիլիսոփայն:
Երկինքն բարձր համատարած, ի յաշխարհի վրայ խորան,
Ո՛չ սուն ունի եւ ո՛չ գերան, թագաւորին է ապարան:

Երկիրս բղխէ զիւր բարին, որ քո ստեղծուածքդ լիանան,
Դու ես տուող ամէն բարեաց, քո ահէդ ամէնն կու դողան:
Անտանելի բաներ ունիս, որ արարածքդ հիանան,
Ջուրն ու քամին, օդն ու կրակն` չորս տարերքս են պիտեւան:

Եօթանասուն երկու լեզուն քեզ հանապազ օրհնէք կու տան,
Դու ողորմած ես եւ գթած, չի նուազես զնաֆազան:
Ոմանք ելան ի յաշխարհէս, աղօթք արին ճգնողական,
Զերանաւէտ ձայնդ լսեն, խառնին ի դասս յաջակողմեան:

Ես մեղաւոր եմ, անիրաւ, չունիմ աղօթք ինձ բաւական,
ԶԵրրորդութեանդ դաւանիմ, որ քո տեսուդ արժանանամ:
Արեգակն սուրբ եւ արդար նմանեցաւ Երրորդութեան,
Յորժամ ծագէ յարեւելից, արարծոց լուս կու տայ:

Զլուսինն ամսին չափ է դրել, երեսուն օր չէ ի լման,
Որ այլազգիքն են հետեւել, պայրամ կանենմոլորական:
Յորժամ որ գաս ի դատաստան առաքելովքդ երկոտասան,
Գաբրիէլական փողն հնչէ, կշիռ դնեն արդարութեան:

Արդարք տեսնուն, ուրախանան, յերկրէ յերկինս վերանան,
Առնուն զիւրեանց փառքն ու զպատիւն, ուրախ մտնեն ի դատաստան:
Թաթոսն ասաց զայս բաներս, ես մեղաւորս եւ անպիտան,
Ով որ ուղիղ խոստովանի, արժան լինի արքայութեան: