Տաղեր

Թէ կուզես, որ հոգւոյդ ճարակ դու անես,
ԶԱստուծոյ սէրն ի քո սրտէդ չհանես,
Զի թէ Աստուած գթած եւ ողորմած ես,
Ծառայդ ապաշխար, նայ դու ներող ես:

Կու տաս շատ մալ եւ գանձ եւ զմարդն փորձես,
Հայիս իւր վերայ, թէ շուքը այնէ քեզ,
Յայնժամ նա ժառանգէ զինչ պատրաստեալ ես,
Երանի այն մարդու զոր դու սիրեր ես:

Յորժամ որ մեղանչեմ, ապականիմ ես,
Լալով դառն արտասուօք աղաչեմ զքեզ,
Գիտես, որ ճար չունիմ, իմ ճարն դու ես,
Զիս քո արքայութեանդ զուրկ չհանես:

Դառնամ խոնարհութեամբ ապաշխարեմ ես,
Շատ բազում նախատինք ի անձս առնում ես,
Գիտեմ, որ մարդասէր եւ ողորմած ես,
Մաքրէ զիս ի մեղաց, արժանացո քեզ:

Սիրով մեզ պահապան հրեշտակ տուեր ես,
Զքո անչափ բարին մեզ պարգեւեր ես,
Գիտեմ, որ ըզորդ դատաստան կառնես,
Զամէն մարդ իւր մեղօքն կորուսանես:

Փափկանամ մարմնովս, ուրախանամ ես,
Ամէն պահ մահն ի մօտս, անմահանամ ես,
Վա~յ, թէ յանկարծակի փոթորակիմ ես,
Այն ահեղ դատաստանին լինիմ սեւերես:

Ծանրացեալ եմ մեղօք, խիստ ծուլանամ ես,
Չյիշեմ զօր մահուս ու գումարիմ ես,
Զմեզ սատանայական փորձութեան դու հեռու պահես,
Թէ սրբութեամբ կենանք, լինանք պարզերես:

Թէ դու զանմահութեան ջուրն խմեր ես,
Զենէհար, զենէհար զհոգիս չզրկես,
Մտիդ անմահանաս ու մեղքն գործես,
Յայնժամ ի յԱստուծոյ աչացն ելանես:

Յորժամ խոստովանիս, դառն հառաչես,
Յիշեմ զիմ շատ չարիքն, նուաղիմ ես,
Ի քեզ յուսացեալ, իմ յոյսն դու ես,
Որ զիս հաղորդութեան արժանացնես:

Մարդկային բնութեանս համար խաչեալ ես,
Խաչիւ զդժոխոց դուռն աւերեալ ես,
Զքո աստուածութիւնդ մեզ յայտներ ես
Եւ զգերիքն ի գերութենէ ազատեր ես:

Դու, անմահ թագաւոր, աթոռ նստեալ ես,
Խօսօքդ զամենայն բան կատարեր ես,
Վերայ արարածոցդ ուրախացեր ես,
Զարքայութիւնդ արդարոցն խոստացեր ես:

Թադէոս, թէ դու զայս բաներս երգեր ես,
Ամէն բանի վրայ շատ աշխատեր ես,
Կուզես որ դու քեզի յիշատակ շինես,
Որտեղ որ բան ասես ՚ւ ողորմիս լսես: