Տաղեր

Ես Թորոս մեղօք լցեալ,
Ելեալ Սեբաստիայ եկեալ,
Դատարկ անուն արժանացեալ,
Գործոց բարեաց թափուր մնացեալ:

Կամօք ի մեղս եմ յոժարեալ
Եւ յարաժամ բղջախոհեալ,
Զգործեցեալն ոչ զղջացեալ
Եւ ոչ բնաւ ապաշխարեալ:

Ոչ եկեղեցի գնացեալ
Եւ ոչ քահանայի խոստովանեալ,
Զմեղս ի վերայ մեղաց եմ դարսեալ,
Բեռինս ծանր կառուցեալ:

Վա'յ ան աւուրն որ ես եղեալ,
Հոգիս քան զգործելի սեւացուցեալ
Քսանուչորս տարիս լցեալ,
Մեղաց ես ոչ եմ դարձեալ:

Ապաշխարութեան ճարս է հատեալ,
Ես իմ մեղօքս եմ մոլորեալ,
Վայ ինծի պէս մեղաւորին,
Ես Թորոս Ստամբոլցի

Զայս ոտանաւորս ասացի,
Ես իմ մեղացն ոչ դարձի: