Պատմագրութիւն

Եւ անտի չուեալ եկն ի յԱրծկէ. եւ իհասանելն ի դուռն քաղաքին ըմբռնեցին աբեղայ միԿարապետ անուն ի գեղջէն Ջուղայու, որ գայրյԵրուսաղէմայ. եւ կապեցին զնա եւ տարան կապանօք։ Եւգերեալ քրիստոնէիցն հաստատութիւն եղեւ հաւատոյ իՍըմըրղընդ քաղաքի։ Եւ եղեւ եպիսկոպոս յետժամանակի, եւ ոչ հասաւ յաշխարհն այն, այլ մեռաւ իՍուլթանիա։ Եւ քրիստոնէութիւնն կորեաւ անդ, զիյաւուրս որդոյ Թամուրին Շահռուհ անուն, յորժամթագաւորեաց ի Հրէ քաղաք, զորդի իւր Ուլուխբէկ ետ իՍըմըրղընդ թագաւոր նոցա։ Եւ ասորի ղաշայ մինեստորական գայ, մտանէ ի տուն իշխանի միոջ, եւկացեալ աւուրս ինչ առն նա վասն սպասաւորութեան, եւանկեալ ընդ կնոջ նորա։ Եւ թողեալզսպասաւորութիւնն՝ գնաց ի հեռաւոր տեղի. եւ գիր գրէանդ եւ ասէ. «Սուտ է օրէնքն ձեր եւ առաջնորդն ձեր, զի ես եկի ի ձերում միջի, եւ զստութիւն օրինացն ձերճանաչեցի, եւ զկանայս ձեր խայտառակեցի։ Եւ իշխանինառեալ զնամակն՝ տարաւ առ Ուլուխբէկ ամիրզայն. եւնորա հարցեալ. «Յորո՞ւմ ազգէ եւ ի դաւանութենէ էրայրն այնե. եւ նոքա ասեն. «Յիսէի էր այրն այնե։ Եւ նաբարկութեամբ լցեալ՝ հրամայեաց զամենայնքրիստոնեայսն հանել ի հաւատոց եւ կամ մեռանել։Ոմանք զմահ յանձն առին սակաւիւք, եւ բազումք ելին իհաւատոց։ Եւ գնացեալ յեպիսկոպոսաց մերոցՅովհաննէս մականուն Չանկի վասն գերեաց եւ զայս բօթդառնութեանն եբեր մեզ, վա¯յ զիս։