Պատմագրութիւն

Դարձեալ ի ՊԽԳ. (=1394) թվականին, շարժեցաւ պիղծ բռնաւորն Խորասանայ եւ եկն Բաղդատայճանապարհաւն, աւերեաց զԲաղդատ եւ զամենայնԱսորեստանեայս եւ զամենայն Միջագետս Դիարբակին։Եկն յԱմիթ քաղաք, էառ զնա, եւ զմեծամեծսն սրով եւհրով, անասելի եւ անպատմելի չարչարանօք սպանին, եւզփոքունսն՝ զայր եւ զկին, գերեցին ամենայնաշխարհաւն իւրեանց։ Եկն ի Մերդին, աւերեացզքաղաքն, եւ ԺԵ. (15) գեղ ուղղափառ եւ ճշմարիտքրիստոնեայ գերեաց Տամին՝ ԳՌ. (3000) տուն, եւ այլքնամենայն ԷՃ. (700) եւ ԵՃ. (500), - ամենեքեան գերեցան. եւԴ. (4) գեղ արեւորդի կռապաշտ՝ զՇօլ, զՇմրշախ, զՍաֆարի, զՄարաղի իսպառ կործանեաց։ Եւ յետոյդարձեալ, սատանայի հնարիւքն, բազմացան ի Մերդին եւի յԱմիթ։ Եկն դարձեալ յաշխարհս արեւելից, գնաց իվերայ Եզընկայ քաղաքին. սիրով էառ զնա։ Եւ զմեծկաթուղիկէն սուրբ Սարգիս ի հիմանց քակեաց եւ զայլեկեղեցիքն զամենայն կործանեաց չարախօսութեամբԹախրաթան պարոնին եւ այլ տաճկաց քաղաքին։ Եւվարդապետն մեր Գէորգ՝ աշակերտ ՅովհաննուՈրոտնեցոյ, գնաց առ նա. եւ յահէ եւ յերկիւղէ պղծոյնշրթունքն պատառեցաւ, եւ արիւն իջանէր։ Եւ լալով եւարտասուօք յետս դարձաւ այրն Աստուծոյ, վասն զիհրաման ետ քակել զամենայն եկեղեցիսն. եւ սուգ մեծեղեւ։ Եկն ի վերին կողմն աշխարհիս, նստաւ ի վերայամրոցին Բասենու Աւնիկ կոչեցեալ. էառ զնա, եւզիշխան նոցա Մըսր անուն կապեաց, եւ զՃ. (100) ոգիանօրէն ի բերդէն ի վայր ընկէց եւ մեռան։ Եկն իգաւառն Այրարատեան, աւերեաց զամենայն աշխարհնկողոպտելով յընչից, նստաւ ի բերդին Բագրանայ, եւէառ զնա։ Եւ բաժանեաց ԳՃ. (300) տաճիկ եւ Ճ. (100)քրիստոնեայ ի միմեանց. ասէին. «զՔրիստոնեայսնսպանանեմք եւ զտաճիկսն ազատեմքե։ Եւ էին Բ. (2)եղբարք եպիսկոպոսի քաղաքին Մկրտիչ անուն. երթեալխառնեցան ի գունդ տաճկացն։ Եւ նոցա սուր ի վերայեդեալ զտաճիկքն սպանին եւ զհաւատացեալքն ազատարարին։ Իսկ Բ. (2) քրիստոնեայքն աղաղակեցին. «ՄեքՔրիստոսի ծառայք եմք եւ հաւատացեալքե. ասեն. «ղարխոռ սուտ խօսեցայք. վասն այսորիկ ոչ ազատեմքզձեզե, եւ զերկուսն սպանին. եւ սուգ մեծ եղեւեպիսկոպոսին, թէպէտ ճշմարիտ հաւատացեալ մեռան։