Պատմագրութիւն

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Իսկ որդի Թամուրին Միրանշահ անուն, յոյժ ողորմած եւ բարեբարոյ, որ եւ ընկալաւ զմեծվարդապետն զԳրիգորիոս իբրեւ զհրեշտակ Աստուծոյ. Եւչարախօսն նմա զԲաղէշ քաղաքի ամիրայէն Իբրահիմանուն, որ նստաւ ամիրայ յետ եղբօր իւրոյԱմիր-Շարաֆին, եթէ ոչ կամի հնազանդիլ քեզ։ ԵւԻբրահիմն այն էր յոյժ ատեցօղ Քրիստոսի եւքրիստոնէից ազգի, եւ ոչ իբրեւ զեղբայրն իւր սիրօղամենայն քրիստոնէից, այլ կամէր բառնալ զհաւատսմեր. եւ կանչել ետ ի քաղաքին, եթէ մի է Աստուած եւ ոչորդի եւ ոչ հոգի. եւ այնպիսի Աստուած, որ ոչ ունիիմաստութիւն եւ ոչ հոգի։ Եւ ոչ կամէրզխաղաղութիւն, եւ կապուտ էարկ ի քաղաքին. եւ յոյժդառնացան քրիստոնեայքն։

Իսկ ողորմածն Աստուած զարթոյց զնա իբարկութիւն. ի ՊԽԵ. (=1396) թվականին, ելեալ զօրօքիւրովք, եկն ի յԱրճէշ քաղաք, երկիր պագեաց սուրբեկեղեցեացն եւ ոչ մտաւ ի մզկիթ տաճկացն, այլարհամարհեալ անարգեաց զնոսա։ Եւ եկն ի վերայԲաղիշու յանկարծակի. եւ ամիրայն Իբրահիմն եկն առնա. եւ ըմբռնեալ սպան զնա, եւ բազում աւերս արարամենայն քաղաքին եւ գաւառին։ Եւ Տէրն ՈստանինԵզդին ամիրայն անկեալ ի մէջ նոցա՝ հաշտութիւն արարնոցա։ Եւ զորդի Ամիր-Շարաֆին՝ փոքր տղայն Շամշադինանուն, եդ ամիրայ եւ գնաց ի Թաւրէզ։ Այս բան ի մէջանկաւ ըստ կարգի շարադրութեանն։ Այսքան առ այս։