Պատմագրութիւն

Դարձեալ ել գնաց յետ ասորիկ իԴիարբակն, եւ էջ ի վերայ կողմանն Շամայ, եւ իբրեւզաղուէս եւ զջղջիկան տկար յետ դարձաւ, զի որդի նորասատակեցաւ, որ ղան եդեալ ի վերայ ամենայնաշխարհին։

Եւ ի միւս ամին Օթմանն՝ տէրն Ամթայ, էառզԵզընկայ եւ զՓիր-Օմարն չարաչար սատակեաց։ Եւ իմիւս ամին Շահռուհն՝ տէրն Խորասանայ՝ որդիԹամուրին, առեալ զզօրս իւր անհամար գնդին՝ եկն իՍուլթանիա եւ ի Թաւրէզ՝ ի վերայ նորին։ Եւ նա ելեալգնաց ընդդէմ նմին. եւ յորժամ մերձ եղեն միմեանց, զիայսօր եւ վաղիւն մարտնչէին, զվրէժ գերութեաննանողորմ էառ Աստուած ի թուրքմանէն՝ հիւանդացեալսատակեցաւ բռնաւորն այն։ Եւ զօրաց նորա, զինքնանթաղ թողեալ, ի բաց գնացին. եւ եկին, հասին ի լալիեւ ողորմելի սմբակագնաց աշխարհս Քաջբերունեաց. եւնստեալ ի վերայ քրիստոնէից՝ վանորէից եւ գեղորէից՝մինչ ի յեղանակ գարնանային ժամանակին, եւ ի գնալնիւրեանց զամենեսեան կողոպտէին։ Եւ որդի նորաԱսպահան անուն բազում ջանս եդեալ ի վերայհաւատացելոցն, եւ ողորմութիւնս արարեալ՝ ազատեացզամենեսեան գնալ ի գաւառն Ըռըշտունեաց։ Եւմազապուրծ եղեալ ազատեցաք ի զօրաց չաղաթային, զիիբրեւ զարծիւ սրընթաց հասին ի վերայ թուրքմանին իյերկիրն Տարօնոյ. եւ թողեալ նոցա զառ եւ զաւար, եւգաղտագողի գնացեալ հասին յերկիրն Շամայ ի դաշտինԱմիթ քաղաքին։