Պատմութիւն Հայոց

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ԳԼՈՒԽ Գ
Յաղագս Նոյի:

Մարգարէանայ Ղամէք` հայր Նոյի` կոչելով զանուն նորա` Նոյ. ասէ, սա հանգուսցէ զմեզ ի գործոց մերոց եւի տրտմութենէ ձեռաց մերոց` եւ յերկրէ, զոր անէծ ՏէրԱստուած: Գեղեցիկ իմն յարդարէ զբանս Մովսէս ստուգագիրն, եղեւ` ասէ` ո'չ հանգիստ, այլ ջնջումն` որ ինչ միանգամ ի վերայ երկրի. եւ յառաջ մատուցեալ`ասէ, ինձ թուի հանգուցանելն դադարեցուցանել զամբարշտութիւնս եւ զչարիս սատակմամբ մարդկան զազրագործաց: Եւ դարձեալ մեկնութիւն տայ բանին, թէ`գեղեցկաբար ասաց, թէ ի գործոց մերոց` որ է յանօրէնութեանց եւ ի տրտմութեան ձեռաց, որովք կատարեմք զպղծութիւնս. բայց հանգչին արդարեւ ըստ այսմ մարգարէութեան` ոչ ամենեքեան, այլ կատարեալք յառաքինութեան ոգիք, յորում չարիքն իբրեւ ջրհեղեղաւ ջնջեալ` մաքրին որպէս առ Նոյիւ մոլորեալք ի չարիս: Արդ իբրեւ եհաս ժամանակ մարգարէութեան Ղամէքայ` որ առ Նոյ, զի եկեալ հասեալ էր հատուցումն ամբարշտութեան եւ անիրաւութեան մարդկան, զի մեղք յաճախեցին ի վերայ երկրի յազգս ամենայն մարդկան, որ էին բնակեալ ընդ ամենայն երեսս երկրի. եւ Նոյ էր այր արդար եւ կատարեալ յազգի անդ իւրում, եւ եգիտ շնորհս առաջի Տեառն Աստուծոյ: Եւ ինքն էր ամաց հինգ հարիւրոց` յորժամ ծնաւ զՍէմ, զՔամեւ զՅաբէթ: Եւ յամի վեցհարիւրերրորդի եկն ջրհեղեղն, եւ հարիւր ամաւ յառաջ` Նոյ գործեալ էր զտապանն ի փրկութիւն տան իւրոյ. ճարտարապետ եւ արարիչ Աստուած էր, հրամայեալ նմա զամենայն նշանս եւ արուեստս գործել ի տապանին. զի լցաւ` ասէ, երկիր անիրաւութեամբ, եւ ես ածից ջրհեղեղ ի վերայ երկրի`սատակել զամենայն մարմին` որ ունիցի շունչ յինքեան: Եւ պատուէր առեալ ի Տեառնէ Նոյի` եմուտ ի տապանն հանդերձ ամենայնիւ` զոր հրամայեաց նմա Աստուած. եւապա զկնի կատարման Արարչական հրամանին` ել Նոյ ի տապանէ անտի. եւ օրհնեաց զՍէմ եւ զՅաբէթ` այլ ո'չ զՔամ` յաղագս քամահելոյ նորա զմերկութիւն հօրն: Եւասէ, օրհնեալ Տէր Աստուած Սեմայ. եւ ընդարձակեսցէ Տէր Աստուած Յաբեթի. եւ եղիցի Քանան` ծառայ նոցա: Եւապա ծնան որդիս որդիք Նոյի. եւ աճեցին ծնունդք նոցա ըստ իւրաքանչիւր ազգաց: Եւ ի Սեմայ ծննդոցն երեքտասաներրորդ Փաղեկ, որ յաւուրս նորա բաժանեցաւ երկիր, եւ եղեւ բնակութիւն նոցա եւ թագաւորութիւն ի Մասեաց մինչեւ ի գալն ի Սօփերիոյ լեառն արեւելեաց: Իսկ (ի) Քամայ ծննդոցն Նեբրովդի ի ժամանակս եղեւ սկիզբն թագաւորութեան նոցա` ի Բաբելոնէ մինչեւ ի Նինուէ: Իսկ որդիք Յաբեթի եւ ծնունդք նոցա` որ սերեցան եւ աճեցին, եւ լցին զերկիր. ի սոցանէ եղեւ սկիզբն թագաւորութեան ի Հայք: Ի գալն Հայկայ եւ անուանել զիւր անուն, եւ յայնմհետէ տիրել ի նմանէ եւ անդր ամենայն աշխարհի` արեւմտից եւ հիւսիսի: Եւ յելանել Նոյի ի տապանէն` եղեւ թագաւոր ի վերայ երկրի. զկնի Ադամայ երկրորդ թագաւոր: Քանզի հրամայեաց նմա Աստուած` որպէս յսկզբանն Ադամայ, տիրել ամենայնի` որ ընդ ձեռամբ նորա իցեն ի վերայ երկրի: Եւ օրհնեաց Աստուած զՆոյ եւ զորդիս նորա, եւ ասէ, աճեցէ'ք եւ բազմացարո'ւք, եւ լցէ'ք զերկիր. եւ ահ եւ երկիւղ ձեր ի վերայ ամենեցուն եղիցի: Եւ աճեցին եւ եղիցին (են) ազգք, եւ անուանեցան լեզուք, եւ կոչեցան տոհմք ըստ աշխարհաց եւ գաւառաց. աճեցին եւ բազմացան եւ լցին զերկիր: Եւ եկաց Նոյ յետ ջրհեղեղին ամս երեք հարիւր եւ յիսուն. եւ եղեւ ամենայն աւուրք Նոյի ամք ինն հարիւր եւ յիսուն, եւմեռաւ: