Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԺԵ. ԽԱՒՍՈՂ ԵՒ ԹԱԳԱՒՈՐ
(115 V=113 I)

Զխաւսողն տարին 'ի դարպասթագաւորին. զի գիշերն խաւսեսցի. եւ յորժամ ետեսթագաւորն զխաւսողն, ասաց նայ, թէ զինչ պիտոյ է քեզ, ես տամ. դու սուրբ կացիր 'ի դարպասս։ Եւ ետեսթագաւորն, որ երթար զամենայն գէշ խառնէր ոտեաւքն եւկտուցեաւքն. եւ թագաւորն ասէ. ո՞վ անմիտ, ոչ ասացիքեզ` սուրբ սուրբ կացիր. եւ դու հանապազ աղբ խառնեսեւ 'ի դարպասս, ուր հանդիպի, կոխես եւ աղբոտես. ասէ. դժվարին է մարդոյ, որ զսովորական գործքն թողու:

Ցուցանէ առակս, թէ մարդ յորգործ սնեալ է` թէ չար եւ թէ բարի, կարի դժուարին էմարդոյն, որ զհայրենական եւ զբնութիւն եւզսովորական արուըստն թողու, որպէս զխաւսողն։