ՃԻ.
ԹԱԳԱՒՈՐ
ԵՒ
ՔԵՌՈՐԴԻՆ
ԵՒ
ՆԱՅԻՊ
(120
V=31
ag)
Եւ
էր
թագաւոր
մի
եւ
ոչունէր
ժառանգ
աթոռոյն
իւրոյ`
ոչ
կտրիճ
եւ
ոչ
աղչիկ.
բաց
քուրոչ
որդի
միմիայն
ունէր
եւ
զնայ
կամեցաւժառանգ
առնել
իւրոյ
թագաւորութեան.
զի
թագաւորնզնայ
յոյժ
սիրէր.
զի
էր
իմաստուն
մանուկն
այն
եւկարի
յոյժ
աղքատայսէր.
եւ
չարացաւ
ընդ
թագաւորլինալոյն
եւ
ընդ
բարութեան
նորա
մեծ
նայիպ
մի
եւհնարս
իմացաւ,
թէ
որպէս
չարայխաւսեսցէ
զքուրոչորդին
առ
թագաւորն.
զի
ինքն
կալցէ
զթագաւորութիւնյետոյ
թագաւորին։
Եւ
աւր
մի
ասէ
ընդ
քուրոչ
որդինթագաւորին,
թէ
բերան
քո
հոտեալ
է,
եւ
դու
ոչ
գիտես,
երթաս
նստիս
առ
թագաւորն.
եւ
գէշ
հոտն
երթայ
առթագաւորն.
եւ
նայ
բարկանայ
քեզ.
եւ
քուրոչ
որդինասէ.
ապայ
ի՞նչ
անեմ.
ասէ
նայիպն,
թէ
յորժամ
երթասնստիս,
զերեսդ
'ի
յալ
դի
դարձոյ.
եւ
ասաց.
ա՞յոյ.
երթայ
նայիպն
առ
թագաւորն
եւ
չարայխաւսեսցէ
եւ
ասէառ
թագաւորն,
թէ
քուրոչ
որդին
չար
խորհի
քեզ.
եւ
ասէ.
ի՞նչ
գիտես.
եւ
նայ
ասէ.
յորժամ
մաւտ
քեզ
նստի,
զերեսն
'ի
քէն
պիտի
դարձուցանէ.
զի
կամի
զքոյթագաւորութիւնդ
առնել
մինչեւ
դեռ
կենդանի
ես։
Եւթագաւորն
ըստ
իւրում
սովորութեան
կոչեաց
զքուրոչորդին
առ
ինքն.
եւ
նայ
ոչ
գնաց
վասն
բերնին
հոտոյն,
զոր
ասացեալ
էր
նայիպն.
եւ
իբրեւ
իստիպեաց,
գնացնստաւ
առ
թագաւորն
եւ
զերեսն
յալ
դիհ
արար.
եւերկմիտ
եղեւ
թագաւորն
եւ
կամէր
սպանանել
զքուրոչորդին
եւ
յայտնի
ոչ
կամէր.
զի
քո[ւ]րոչ
որդի
էր.
այլգիր
ուղարկեաց
առ
այն
վերայկացուն,
որ
երկաթիքաննէր.
եւ
գիրն
այս
էր
գրեալ,
թէ
առաջին
մարդն,
որ
առ
ձեզգայ,
'ի
կրակն
ձգեցէք.
որ
այրի.
եւ
ասէ
թէ`
եսթագաւորին
քուրոչ
որդին
եմ
կամ
նայիպ
եմ,
մի
լսէք`
'իկրակն
ձգեցէք.
որ
այրի.
եւ
ուղարկեցին
զթագաւորինքուրոչ
որդին
'ի
յերկաթիքանն.
զի
արկցեն,
որ
այրի
'իքուրայն։
Եւ
յորժամ
երթար,
եհաս
երեկոյին
ժամն
'իմէջ
լերինն
յանմարդայբնակ
տեղի.
լսեց
ժամայհարիձայն
եւ
ասաց
'ի
միտս,
թէ
Աստուած
թագաւոր
թագաւորացէ.
Աստուծոյ
հրամայն
պարտ
է
կատարել
յառաջն,
ապայ
թէզիմ
քեռոյն.
եւ
գնացեալ
եկաց
յաղաւթս
եւ
եկացզգիշերն
անդ
եւ
աղաւթեաց
առ
Աստուած.
եւ
ելեալչարայխաւս
նայիպն
ձիովն
'ի
վաղ
եւ
գնաց
յերկաթի
քան.
թէ
ոչ
է
ձգաց,
զթագաւորին
քուրոչ
որդին
'ի
կրակն`
'իքուրայն
նայ
ինքն
տայ
ձգել։
Յայն
ժամ
առին
զինքն
եւարկին
'ի
մէջ
կրակին.
եւ
այրեցաւ.
եւ
յորժամլուսացաւ,
եկն
քուրոչ
որդին
թագաւորին
եւ
տեսեալզեղեալ
գործն,
յիմացաւ
զսքանչելիսն
Աստուծոյ,
որաղաւթքն
իւր
եղեն
պահապան:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
աղաւթիւքազատի
ամենայն
ոք
'ի
չարէ,
որպէս
երեք
մանկունքն
'իհնոցին
եւ
Դանիէլ
'ի
գուբ
առիւծին.
եւ
զԵրեմիայ
'իմէջ
տղմին
եւ
զսուրբն
Գրիգոր
'ի
մէջ
թիւնայվորաւձիցն
'ի
վիրապին.
եւ
զինչ
աղաւթարար
կայ,
իւրաղաւթքն
զինքն
Աստուծոյ
արժանի
առնէ
եւ
յամենայնփորձանաց
պահէ
զինքն
Քրիստոս
Աստուած
մեր.
ամէն։
