Պատմագրութիւն

Վասնզի կամեցայ պատմել զգործս Պարսից, ասացից եւ զայս եւս: Զի յորժամ էառ Շահն զԳեանջայ, եդ անդ իշխան զԴաւութ Խանն, այրն նենգաւորեւ հպարտ ինքնահաւան եւ գոռոզ. որ ոչ երբէք խոնարհէր ումէք ամենեւին: Իսկ յորժամ եթող Շահն զՂառչղայ Խանն ՚ի Վրաց աշխարհն` հնազանդել զնոսա, եթող անդ եւ Դաւութ Խանն, եւ ասաց, լե'ր խօսօքն Ղառչղայ Խանի, եւ կա'ց հնազանդ նմա: Իսկ նա թէպէտ մնաց անդ, ոչ գնաց առ Ղառչղայ Խանն. եւ ոչ Ղառչղայ Խանն կոչեաց զԴաւութ Խանն առ ինքն: Այսպէս մախանօք կային ընդ միմեանս: Իսկ Դաւութ Խանն հանապազ երթայր առ Մովրաւն. եւ եղեն հացակից սիրելիք միմեանց. եւ Դաւութ Խանն միշտ հայհոյէր եւ անարգ բանս խօսէր սակս Ղառչղայ Խանին, եւ ասէր, թէ լիցի ինձ իշխանութիւն ՚ի վերայ նորա, ոչ թէ թրով սպանանեմ զնա, այլ մասն մասն յօշոտեմ: Եւ այսպէս ասէր ամենայն որ առաջի Մովրաւին: Եւ եղեւ` զի յորժամ Շաթրն բերեալ զգիրն էառ Մովրաւն, կոչեաց զԴաւութ Խանն, եւ եցոյց նմա զթուղթն: Իսկ նա խրատեաց զնա` որպէս եւ արար իսկ. եւ փախեաւ Դաւութ Խանն եւ գնաց ՚ի Գեանջայ: Իսկ յորժամ Շահն առաքեաց զՂօռչի-բաշին ՚ի վերայ Մովրաւին, առաքեաց առ Դաւութ Խանն, զի գնասցէ ընդ Ղօռչի-բաշուն. եւ նա ոչ գնաց ՚ի կոչ նորա, այլ պատճառս յօդեաց` որպէս թէ ունիմ վէրս, որոյ սակի ոչ կարեմ գնալ: Եւ ՚ի վճար պատերազմին եւ ՚ի փախչել Մովրաւին յերկիրն Օսմանցւոց, լուաւ Դաւութ Խանն եւ իմացաւ` թէ` ներհակ եղեւ Շահին, վասնորոյ փախեաւ եւ ինքն Զ [6] արամբ. եւ գնացեալ յաշխարհն Օսմանցւոց` եգիտ եւ զՄովրաւն. եւ անդ մնաց, եւ անդէն կորեաւ յաշխարհն Օսմանցւոց: