Պատմագրութիւն

Մինչդեռ մանուկ եկ ես ՚ի հայրենի գիւղն իմ Քանաքեռ, եւ խօսէաք ընդ յարակից մանկունս. եւ ՚ի կարգ զրուցաց ասացին մանկունքն, թէ օձն ապրի մինչ ՚ի Ռ ամն, եւ ՚ի Ռ ամէն լինի վիշապ, եւ հրեշտակք Աստուծոյ քարշեն զնա յերկինս, եւ թողուն ՚ի վերայ մեծամեծ վիմաց` եւ սատակի: Զայս առասպել մանկանց. սակայն ինձ հաւատարիմ գոլ թուի. զի ՚ի ժամանակի ծերութեան իմոյ` մինչ էի ես ՚ի սուրբ ուխտն Յօհանավանք, յաւուր միում յԷերրորդ ժամուն ՚ի պարզոյ` յարեւմտեան կողմն երկինքն վառեցաւ որպէս հուր, եւ կայծակունք իջանէին ՚ի վայր, երբեմն ցելոյր որպէս փայլակն, եւ երբեմն խաղաղանայր. եւ հրոյն կախեալ կայր ՚ի վայր որպէս առասան մինչ ՚ի երկիր. եւ ՚ի ծայր պարանին կապեալ կայր որպէս վիշապ` կապուտ որպէս ամպ` գլուխն եւ մէջն եւ տուտն որպէս ճշմարիտ վիշապ, եւ տուտն շարժէր այսր եւ անդր, գլուխն եւ մէջն գալար առնոյր. եւ առ սակաւ բարձրանայր յերկրէ, եւ եհաս մինչեւ ՚ի հուրն. եւ մնաց անդէն փոքր մի. եւ ապա պատառեցաւ հուրն դարձեալ. եւ վիշապաձեւն սեւացեալ որպէս ածուխ` անկաւ յերկիր յանկարծակի. բայց ոչ իմացաք` թէ ո'ւր անկաւ. սակայն ա'յսքան բազումք տեսին որպէս եւ գրեցաք: