Պատմագրութիւն

Կինս այս Շնորհաւոր էր յերկրէն Մարաց` հաւատով քրիստոնեայ, ազգաւ Հայ, եւ էր այրի` ոչ ունելով ուստր կամ դուստր. եւ բնակիւր ընդ եղբօր իւրում ՚ի միում տան. գործէր ձեռամբ իւրով, եւ կեցուցանէր զինքն: Եւ եղեւ յարկածիցն սատանայի ցանկացաւ չար տրփանօք Քուրտ մի ընդ նա: Եւ առաքէր առ նա կաւատ պառաւունս` հաւանել չար կամաց նորա` եւ պոռնկիլ ընդ նմա: Իսկ բարեպաշտ կինն անարգանօք յետս դարձուցանէր զնոսա: Եւ յաւուր միում ինքն Քուրտն եկեալ առ նա` խօսէր բանս զազիրս եւ աղտեղիս: Ասէ ցնա պարկեշտ եւ սրբասէր կինն, ո'վ Քուրտ` ՚ի բաց ե'րթ յինէն, մի' գուցէ եկեալ եղբայրն իմ` եւ տեսանէ զքեզ ընդ իս խօսելով, չարաչար սպանանէ զքեզ. մինչ նա զայս խօսէր, եկին ոմանք անդ. եւ Քուրտն ելեալ գնաց: Եւ ՚ի միում աւուր երթայր Շնորհաւորն ՚ի գործ իւր. եւ ահա պատահեալ շունն այն Քուրտ, եւ ձգեալ զձեռս առ զօձինս նորա, քարշէր առ ինքն, շամբշէր եւ կամէր համբուրել: Իսկ պարկեշտն այն կին հարկանէր զերեսս նորա, ճանկէր եւ թքանէր: Եւ եղբայր Շնորհաւորին ՚ի հեռաստանէ ետես, զի քոյր իւր բռնադատէր, փութանակի եհաս առ նա` եւ ասէ, ա'մլղուն, զի՞նչ աղբ լափես, մի՞թէ անտէր է դա. եւ հանեալ զխանճալն` եւ եհար զփող Քրտոյն` եւ եսպան զնա. եւ ինքն խոյս ետ անտի: Եւ տեսեալ զայն այլ Քրտաց, գնացեալ պատմեցին պարոնին իւրեանց: Եւ պարոնն առաքեալ տարաւ առ ինքն զՇնորհաւորն` եւ ասէ, ո՞ւր է եղբայր քո` որ եսպան զՔուրտն: Ասէ կինն, ո'չ թէ եղբայրն իմ եսպան զնա, այլ ես սպանի զնա. վասնզի չարութիւն կամէր առնել. վասնորոյ սպանի զնա: Ասէ պարոնն, որովհետեւ դու սպաներ, ե'կ տաճկացիր, զի շնորհեմք քեզ զվնասդ: Ասէ Շնորհաւորն, Աստուած մի' արասցէ. քանզի սպանի զնա` եւ եղէ մահապարտ, եւ եթէ ուրանամ զՔրիստոս, լինիմ աստուածուրաց եւ ատելի Աստուծոյ: Եւ բարկացեալ Քուրտն` ասէ, եթէ թողումք զդա կենդանի, լինիմք մեք ծաղր ամենեցուն. եւ ասէ ցայլ Քուրտսն, հարէ'ք զմլղունդ այդ` եւ սպանէ'ք: Յարեան ՚ի վերայ նորա որպէս գազանք ՚ի վերայ որոճի` փայտիւ եւ խանչալով, եւ նահատակեցին զպատուական կինն Շնորհաւոր` բարի հաւատով: Եւ եկեալ քրիստոնէիցն, եւ բարձեալ թաղեցին զնա պատուով ՚ի փառս Քրիստոսի: Եւ ՚ի թուին ՌՃԼԳ գնացի ես Ոսկւոյդար (յԻսկիւտար) քաղաք, ՚ի մէջ Այսմաւուրաց գտի զայս, եւ գրեցի որպէս եւ էր: