Վասն
շինութեան
գաւթին:
Ընդ
աւուրսն
ընդ
այնոսիկ
ելին
Հոնաց
աշխարհէն
ազգն
Նետողաց`
որ
կոչին
Թաթար,
եւ
տիրեցին
Հայոց
եւ
Վրաց:
Նուաստացաւ
եւ
թագաւորութիւնն
Վրաց,
եւ
էր
ընդ
ձեռամբ
կնոջ
միոյ`
որոյ
անուն
էր
Ռուզուքան`
դուստր
Թամարին,
զոր
՚ի
վերոյ
յիշեցաք,
եղբօր
Լաշային,
թոռն
Գիուրգայ
թագաւորին
Վրաց.
իբրեւ
ետես
նա`
թէ
ոչ
կարէ
ընդդէմ
կալ
նոցա,
յանձն
առնէ
զերկիր
իւր
Շահանշահի,
եւ
ինքն
փախչի
յԱփխազս:
Իսկ
Շահանշահ`
եթէ
կամաւ`
եթէ
ակամայ`
հնազանդի
ազգին
Նետողաց,
եւ
հաճոյանայ
նոցա:
Եւ
իսկոյն
հրամայէ
Քրտոյ
ծառայի
իւրոյ,
որ
կարգեալ
էր
իշխան
՚ի
նմանէ
՚ի
տեղի
հօրն,
զի
շինեսցէ
գաւիթ
՚ի
վերայ
եկեղեցեացս,
զոր
հայր
իւր
շինեալ
էր:
Իսկ
իշխանն
Քուրտ
իբրեւ
էառ
զհրամանս
զայս,
իսկոյն
ժողովէ
զամենայն
քարահատսն,
եւ
սկսանի
շինել
գաւիթ
մեծ
՚ի
վերայ
Կաթուղիկէին`
յարեւմտեան
կողմն,
՚ի
թուին
ՈՂԹ`
հրաշափառ
եւ
մեծածախ,
ինն
հոյակօք`
՚ի
վերայ
չորից
սեանց,
այլեւայլ
յօրինուածօք`
սեաւ
քարիւ
եւ
զարմանալի
լուսանցօք
խաչաձեւիւք:
Եւ
՚ի
վերայ
տանեացն
երկոտասան
սիւն:
Եւ
՚ի
վերայ
սեանցն
զգտակն`
դոնքն
բոլոր:
Եւ
՚ի
գլուխ
գտակին
խաչաթոռն:
Եւ
խաչ
երկաթեայ
՚ի
վերայ
նորա
մարդաչափ:
Եւ
՚ի
մէջ
սեանցն
կախեալ
զանգակ
զարթուցիչ:
Եւ
աւարտեցաւ
ամ
մի`
՚ի
Չ
թուին:
Եւ
ինքն
իշխանն
Քուրտ
թողեալ
զմարմնաւոր
փառսն,
հետեւեցաւ
անանց
փառացն:
Եւ
գնացեալ
՚ի
Սեւան
կղզին,
եւ
զգեցաւ
հանդերձ
միայնակեցի,
եւ
եղեւ
կրօնաւոր.
եւ
վախճանեցաւ
անդ,
եւ
կենդանացաւ
առ
Քրիստոս:
Եւ
թաղեցաւ
՚ի
գաւիթ
եկեղեցւոյն,
որ
յանուն
սուրբ
Կարապետին.
զի
յարիցէ
փառօք,
եւ
պսակեսցի
՚ի
Քրիստոսէ:
Եւ
յիշատակ
նորա
եղիցի
օրհնութեամբ:
Եւ
՚ի
տեղի
նորա
նստաւ
որդի
իւր,
որոյ
անուն
էր
Հասան:
