ՏԵՍԻԼ
Զ.
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ,
վերջը
ՆԻԿՈ
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Շուտով
հագուիմ,
իմ
Սոֆիիս
երթամ,
գիշերը
կը
մօտենայ,
սա
նամակներն
ալ
գրպանս
դնեմ
երկուքն
ալ,
որուն
մէկը
Լեւոնին
է,
որ
վաղը
առտու
պիտի
գայ
սիրահարութիւն
ընելու
ինձի
հետ…
փատով.
միւսը
Սոֆիիս,
որուն
հետ
այս
գիշեր
պիտի
սիրահարութիւն
ընենք…
լեզուով:
(
Զանգակը
կը
զարնէ,
Նիկո
կը
մտնէ
):
Շուտ
հագուստներս
բեր,
կարմիր
ու
ճերմակ
ներկերն
ալ
միատեղ:
(
Նիկո
կ՚երթայ
)
Սովորութիւն
եղած
է,
ինչ
ընեմ,
հնազանդելու
է.
խնդալու
բան,
հա՛,
հա
՛,
հա՛,
ինձի
պէս
մարդու
մը
երեսը
ներկելը
ճիշտ
հին
տուներու
ճակատը
ներկելու
կը
նմանի,
որոնք
դրսէն
անցորդներուն
ուշը
կը
գրաւեն,
ներս
մտնողներուն
ալ
ծիծաղը
կը
շարժեն:
ՆԻԿՈ
Հագուստներդ
բերի,
տէր:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Բռնէ
հագնիմ։
ՆԻԿՈ,
հակառակ
կողմէն
բռնելով,
Թափառնիկոս
չկրնար
թեւերը
գտնել
Հրամմեցէք
տէր:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ,
բարկութեամբ
Ո՞ւր
են
թեւերը։
ՆԻԿՈ
Ո՞ւր
պիտի
ըլլան,
վրան
են.
կարծեցիր
թէ
գողցա՞յ:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ,
ետեւը
նայելով
Դեռ
հագուստ
մը
բռնել
չսորվեցար:
Ասանկ
բռնէ,
ասանկ
կեցիր
(
Կը
հագնի
):
Հոս
մտնելդ
տիկինը
տեսա՞ւ:
ՆԻԿՈ
Չէ,
տէր
իմ:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Դուռը
գոցէ:
(
Մեկուսի
)
Չըլլայ
որ
մէկէն
ի
մէկ
գա
յ:
(
Նիկո
կը
գոցէ
)
Հիմա
ալ
երեսնիս
նայինք:
(
Հայելիի
առջեւ
կ՚երթայ
):
Առաջ
ճերմակը,
վերջը
կարմիրը
(
Կը
քսուի
):
Տեսնողը
տասնվեց
տարու
մէկը
պիտի
կարծէ:
(
Նիկոյին
դառնալով
)
Ինչպէս…
աղուորցա՞յ:
ՆԻԿՈ
Ըհ…
կապիկի
դարձար:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Պապանձէ՛,
ոտքի
ամաններս
ո՞ւր
են,
բեր.
(
Նիկո
կը
բերէ
):
Շուտով
հագուիմ
երթամ.
թէ
որ
զիս
փնտռող
մը
ըլլայ,
պատասխանէ
թէ
ծանր
հիւանդի
մը
գնաց,
եւ
թէ
այս
գիշեր
չպիտի
գայ:
Տիկինին
բան
մի՛
զուրցեր,
կ՚իմանա՞ս.
երբ
որ
հարցնէ
քեզի,
պատասխան
տուր,
թէ
հիմա
պիտի
գայ.
կամացուկ
մը
սա
դուռը
բաց,
նայէ
մարդ
կա՞յ,
(
Նիկո
կը
նայի
)
առանց
տիկինին
իմացնելու
կծիկը
դնեմ.
թէ
որ
իմանալու
ըլլայ,
դարձեալ
պիտի
կռուինք:
ՆԻԿՈ
Մարդ
չկայ,
տէ՛ր:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ահա
ես
պիտի
երթամ,
կարելի
է
որ
այս
գիշեր
չգամ,
վաղ
առտու
կանուխ
հոս
պիտի
գտնուիմ:
(
Երթալու
վրայ
):
