Ատամնաբոյժն արեւելեան

ՏԵՍԻԼ Ը.

ՆՈՅՆՔ եւ ԵՐԱՆԵԱԿ

ԵՐԱՆԵԱԿ, շփոթած դուռը կը բանայ

Ի՞նչ պատահեցաւ:

ՆԻԿՈ

Չե՞ս տեսներ… տիկինը կը մեռնիմ, ըսաւ, ի՞նչ գիտ­նամ, սո՞ւտ է, ճշմարի՞տ է:

ԵՐԱՆԵԱԿ, լալով մօրը քով կ՚երթայ

Ի՞նչ ունիս, մայրիկ… սուրբ Աստուածածին, մարմինը պաղ է… քիչ մը ջուր, ջուր, ջուր, ջուր, աւանակի պէս ինչո՞ւ կեցեր ես, ջուր, ջուր, ջուր:

ՆԻԿՈ, վազելով

Ջուր, ջուր, ջուր, կարծես թէ տունը կը բռնկի. մեռած մարդուն ջուրը ի՞նչ կ՚օգնէ:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Բա՛ց աչքերդ, մայրիկ, բա՛ց, ես եմ քովդ նստողը, քու աղջիկդ Երանեակն է, ա՛հ, մայրիկ, մայրիկ, ( Լալով ) ինչո՞ւ չես պատասխաներ, մարմինը որքան պաղ է:

ՆԻԿՈ, վազելով կու գայ

Ջուր չկայ. ( Կը թքնէ Մարթային երեսը ) պարապ տեղը մի ՛ լար, օրիորդ, թէ որ մեռած չըլլար պատասխան կու տար:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Սեղանին վրայ անուշադրի ոգի կայ, բեր:

ՆԻԿՈ

Լուսահոգին կոտրեր է աս առտու:

ԵՐԱՆԵԱԿ, վազելով սեղանին վրայէն շիշ մը կ՚առնէ մօրը քիթը կը բռնէ

Ասով, հիմա…

ՄԱՐԹԱ, սթափելով

Ի՞նչ է… ինչո՞ւ քովս…

ԵՐԱՆԵԱԿ

Բան մը չկայ, մայրիկ։

ՄԱՐԹԱ

Ո՞ւր գնաց հայրդ:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Չգիտեմ:

ՆԻԿՈ

Հիմա պիտի գայ:

ՄԱՐԹԱ

Ա՛հ, բարբարոս մարդ. տես ինչ վիճակի մէջ թողուց զիս:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Աթոռի վրայ նստէ, մայրիկ… ահ, աս ինչ է… ոտքերդ կապուած…

ՄԱՐԹԱ

Ինքը կապեց ու գնաց:

ՆԻԿՈ

Հիմա պիտի գայ:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Ես գիտեմ ուր գնաց: ( Մօրը ոտքը քակելով ):

ՄԱՐԹԱ

Գիտե՞ս ուր գնաց:

ՆԻԿՈ

Հիմա պիտի գայ: ( Կ՚երթայ ):

ՄԱՐԹԱ, աթոռի վրայ նստած

Զուրցէ՛, Երանեակ, վրէժ պիտի լուծեմ իրմէ, վրէժ:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Քիչ մը առաջ հոս մտած ժամանակս նամակ մը կը կար­դար, Սոֆի անուն տիկինէ մը ուղղեալ ու սէր բառերով տողեալ:

ՄԱՐԹԱ

Գիտէի որ կին մը կը սիրէ, բայց ո՞վ ըլլալը չիմացայ մինչեւ հիմա:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Անիկա, որ մտնելս չտեսաւ, կ՚ըսէր «Սոխակի պէս կը խօսի, տատրակի պէս կը նայի, սիրամարգի պէս պճնա­ս է ր է »:

ՄԱՐԹԱ

Շարունակէ՛:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Եւ թէ այն կինը հօրս մարմին է ն արիւն պիտի հանէ եղեր:

ՄԱՐԹԱ

Թող հանէ, թող հանէ, որ հասկնայ:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Գնդասեղով:

ՄԱՐԹԱ

Գնդասեղո՞վ:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Եւ այս գիշեր ալ պարահանդէս պիտի երթան զուարճա­նալու համար:

ՄԱՐԹԱ

Ի ՞ նչպէս կրնանք սոր վ իլ այս Սոֆիին տունը:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Նիկոյէ ն, նամակը անիկա բերաւ. կանչենք զինքը հար­ցնենք. Նիկո, Նիկո:

ՆԻԿՈ

Եկայ:

ՄԱՐԹԱ

Պարոն Թափառնիկոսը ո՞ւր գնաց:

ՆԻԿՈ

Հիմա պիտի գայ:

ՄԱՐԹԱ

Ո՞ւր գնաց:

ՆԻԿՈ

Չեմ գիտեր ուր երթալը, բայց… հիմա պիտի գայ…

ՄԱՐԹԱ

Նամակը ո ՞ ւրկէ բերիր:

ՆԻԿՈ

Ին՛չ ըսեմ, տիկին… հիմա պիտի գայ:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Աս ապուշն ալ խօսք չհասկնար:

ՆԻԿՈ

Հիմա պիտի գայ, օրիորդ:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Նամակը ո ՞ ւրկէ առիր:

ՆԻԿՈ

Սիրահարեալ… նե… րու… փողոցէն:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Ի նչո՞ւ համար հոն գացիր:

ՆԻԿՈ

Նամակ մը տարի:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Որի՞ն:

ՆԻԿՈ

Թիւ 20… Թափառնիկոսը հիմա պիտի գայ:

ԵՐԱՆԵԱԿ, մեկուսի

Թիւ 20: Լեւոնին տունը… ( Բարձր ) նամակը ո՞վ տուաւ:

ՆԻԿՈ

Չեմ ճանչնար, կնիկ մը տուաւ, առ ասիկա Թափառնիկո­սին տար, ըսաւ, ես ալ բերի:

ՄԱՐԹԱ

Այն կնկան տունը գիտե՞ս:

ՆԻԿՈ

Գիտեմ, տիկին, գիտեմ:

ԵՐԱՆԵԱԿ

Հապա թիւ 20 տունը ո՞վ կար:

ՆԻԿՈ

Ան տունը… ան տունը… չեմ յիշեր ո՞վ կար… շատ բա­ներ կային, բայց միտքս չէ:

ԵՐԱՆԵԱԿ, մեկուսի

Ի՞նչ պիտի ըլլայ արդեօք… Լեւոնը սատանայութիւն մը ըրած է, ակռայի ցաւ ունիմ ըսելով… ասիկա ալ դեղ տա­րած ըլլալու է:

ՄԱՐԹԱ

Պէտք է որ երթամ գտնեմ զիրենք, բայց այս հագուստ­ներովս պարահանդէսի մէջ կը ճանչցուիմ: Էրիկ մարդու կեր­պարանք մտնեմ… այո՛, ժամանակ չկորսնցնենք, գիշերը կը մօտենա յ: ( Կ՚երթայ, Նիկո ալ ետեւէն ):