ՄԵՂՈՒ
ԱՌ
ՎՍԵՄ.
ՅԱԿՈԲ
ԷՖԵՆՏԻ
ԿԵՕՉԷԵԱՆ
Էֆենտի՛:
Ձեր
վսեմութիւնը
Մեղուէ
բնաւ
խայթուածք
ընդունած
չունի
կարծեմ.
որովհետեւ
ձեր
սենեակը
մեղու
մը
մտնելուն
պէս`
սպասաւորք,
խոհարարք,
մատակարարք
եւ
սպասուհիք
շուտով
իրենց
թաշկինակովը
կը
զինուին
եւ
հալածական
կը
վանեն
խեղճ
կենդանին,
որպէսզի
ձեր
վսեմութիւնը
չխայթէ:
Բայց
այս
անգամ
այդ
թաշկինակները
ստակ
չե՛ն
ըներ,
խայթելո՛ւ
համար
եկած
եմ,
պիտի
խայթե՛մ,
ճար
չկայ.
եւ
աւելի
ցաւալին
այն
է,
որ
լեզունի՛դ
պիտի
խայթեմ.
խայթուածքս
ականջդ
պիտի
անցնի
եւ
լեզուիդ
վրայ
պիտի
մնայ:
Էֆենտի՛,
դուք
սորված
ըլլալով
անոր
ասոր
ոսկիներ
տալով
բարեգործութիւններ
ընել,
կարծեր
էք,
որ
ուզածնուդ
իրաւունք
տալով`
բարեգործութիւն
մը
ըրած
կ՚ըլլաք:
Ձեր
վսեմութիւնը
սխալա՛ծ
է
հոս,
ուստի
սորվեցէք,
որ
մեծ
տարբերութիւն
կայ
ոսկիի
եւ
իրաւունքի
մէջտեղը.
ոսկին`
ոսկի
չունեցողին
կրնայ
տրուիլ,
բայց
իրաւունքը`
իրաւունք
ունեցողին
միայն
տրուելու
է:
էֆենտի,
մարգարէական
հոգի՞
ունիք
դուք,
որ
առանց
երկու
կողմը
լսելու
եւ
դատելու
կը
վճռէք
թէ`
Մամուլ
իրաւունք
ունի:
Ձեզի
շնորհ
մը
ընելու
համար
պահ
մը
կ՚ընդունիմ,
որ
մարգարէ
մ՚էք,
բայց
դուք
ալ
ընդունեցէք,
որ
մարգարէներու
մէջ
բացառութիւն
մ՚էք.
որովհետեւ
ծառադ
առանց
մարգարէ
ըլլալու
կրնամ
գուշակել,
որ
Մամուլ
յանցաւոր
է
այս
խնդրոյն
մէջ:
Մամուլին
խիղճն
ալ
այսպէս
կը
վկայէ.
դուք
ձեր
վկայութեամբ
երիցս
յանցաւոր
էք,
որովհետեւ
թէ՛
Օրագիրը
անպատուել
կ՚ուզէք
եւ
թէ՛
Մամուլին
խղճին
հակառակը
կը
խօսիք:
Կը
զբօսնո՞ւք
կոր,
էֆենտի.
անոր
ասոր
պատիւը
ձեր
զուարճութեա՞ն
կը
զոհէք.
ըսէք,
էֆենտի,
շատ
խնդացի՞ք,
երբ
Մամուլին
մէջ
կարդացիք,
որ
Օրագիր
գիշերները
շուներուն
հետ
կը
պառկի,
շուները
Օրագրին
ձեռքէն
հացերը
յափշտակեր
են,
Օրագրին
տղաները
տունը
անօթի
մնացեր
են:
Այո,
խնդացիք
եւ
հիմա
ալ
կ՚ըսէք,
թէ
Մամուլ
իրաւունք
ունի:
Գիտցէ՛ք,
էֆենտի,
եթէ
ես
ըլլայի
Օրագրին
տեղ,
կ՚երդնում,
որ
յանուն
արդարութեան,
գրչիս
ճարա՛կ
կ՚ընէի
ձեր
անունը
լրագրական
աշխարհի
առջեւ:
Էֆենտի,
տեղւոյս
անձկութիւնը
կը
ստիպէ
զիս
յաջորդ
թիւերու
թողուլ
այս
մասին
միւս
ըսելիքներս.
ուստի
հաճեցէք
հիմակուհիմա
ընդունիլ
իմ
խոնարհ
խայթուածքս:
Ասանկ
փափուկ
պարագաներու
մէջ
ձեր
բերանը
աւելի
լաւ
կ՚ընէ,
եթէ
համադամ
կերակուրներ
ուտելո՛ւ
զբաղի,
քան
թէ
խօսելու:
Շո՛ւտ
ըրէք,
սպասաւորք,
քիչ
մը
կա՛ւ
բերէք
եւ
էֆենտիին
լեզուին
վրայ
դրէք,
որ
խայթուածքին
ուռուցքը
անցնի…
