Աղցմիք

Գ. ՀՐԵՇՏԱԿՆ ԱՂՕԹԻՑ

Որ բնաւ ի տաճարս

Ոչ բնակիս ձեռագործ,

Որոյ են երկինք աթոռ

Եւ երկիր կայ ընդ աթուր,

Հաճեցար զանուն Քո

Կոչել ի վերայ մատրան,

Ի վերայ մեր այս տան՝

Յոր բնակին որդիք Քո:

Սրբութեան կանգնեցաւ

Սեղան Տեառնդ ընդ հարաւ,

Որդւոյդ առ յիշատակի

Հաց եւ գինի Քեզ մատչի:

Ո՞չ գաս ի հարաւոյ

Ո՛չ սուրբդ ի Փառան լեռնէ.

Մարգարէն զայս ասէ,

Շարժեալ ի Քումմէ Հոգւոյ:

Կարկեցան եւ ժանտից

Բերանք, լեզուք թունալից

Մինչ ընդ սրբոյն Ներսիսի

Տօնեցաք զԳրիգորի։

Եւ դաշնակն [1] հրաշաձայն

Ցաներեւոյթս սրովբէից

Օրհներգուաց երգակից

Գտաւ Քեզ յերեքսրբեանն:

Հայեա՛ց, Տէ՛ր, ի ծառայս,

Եւ մի՛ յիշեր զանուղղայս,

Աջ Քո լիցի ի նոսա,

Այլ ի չարէն զիս փրկեա՛ ,

Զորդի Քո աղախնոյ,

Ում սիրտ ետուր սիրալիր

Եւ զսուրբ խաչ ի կիր

Զնշան Որդւոյ մարդոյ: